‘Wil je je als modern mens na een beklemmend jaar vrijer voelen? Delete je Twitteraccount’
Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.
Sommige dingen stijgen heel snel, zoals een cryptomunt nadat Elon Musk zich ermee heeft gemoeid. Andere dalen diep om in stilte te gaan sterven, zoals de geloofwaardigheid van Telefacts en alles wat in dat onnozel duur gebouw zit om ‘VTM-Nieuws’ te maken.
Nog andere dingen blijven op onrustwekkende wijze gewoon hetzelfde. Bijvoorbeeld Twitter.
Ik verliet de digitale toog een jaar of twee geleden. Misschien was het recenter, ik weet het niet meer. Die op elkaar gelijkende dagen glijden ook zo geruisloos voorbij en ik zuip tegenwoordig als een Open VLD’er op een dinsdagochtend.
Onlangs wilde ik nog eens proberen en dat ging prima. Mensen gaan er met nuance in gesprek met elkaar, niemand windt zich zomaar op zonder eerst even na te denken, de humor is steeds origineel en je zult er geen honderd miljoen likes scoren met een flauwe woordspeling. Zo. Einde column, tot volgende week!
Dramatische pauze.
Wat is Twitter, een qua design perfect middel om Over De Grenzen Heen te communiceren en informatie en emoties te delen?
Twitter is: drie goedgekeurde formats voor grappen.
1. ‘Hoe het begon/hoe het gaat.’
2. ‘Niemand: … X: quote van X.’
3. ‘Ik: foto/quote. Ook ik: ander foto/quote.’
Verder heb je de boze/verontwaardigde tweet (ik pleit schuldig), de zie-‘s-hoe-slim-ik-ben-ironische tweet (ik pleit schuldig) en met voorsprong de ergste subvorm: de belerende tweet met de klaphandjes tussen. elk. woord. Ten eerste: dat KLAP! leest KLAP! niet KLAP! echt KLAP! vlot KLAP! En ten tweede: je komt over als een eikel, wat je boodschap of gender ook moge zijn.
Wil je je als modern mens na een beklemmend jaar vrijer voelen? Delete je Twitteraccount.
Is het dan nooit leuk? Natuurlijk wel. Net zoals het in de spelersbus van Anderlecht soms waarschijnlijk ook leuk is. Maar het lijkt wel of de sfeer de mensen overstijgt. Op sommige plekken worden veel goeie mensen samen nu eenmaal een massa vervelende wiebo’s.
Ik vind Twitter de smerigste en meest deprimerende omgeving ter wereld. ‘Ja, maar Paul, er is ook wel oorlog in de wereld hè.’ Oké, dan zal ik het anders zeggen: ik vind Twitter de smerigste en meest deprimerende omgeving ter wereld, uit heel de geschiedenis.
De domheid van domme en slimme mensen, het onberedeneerde, het pijnlijk overberedeneerde, de flauwiteiten, de complete hysterie en tegelijk ook de complete verveling die op de een of andere manier toch gecombineerd worden, het navelstaren. Het navelstaren!
Dus wil je je als modern mens na een beklemmend jaar vrijer en lichter voelen?
Dan kun je: in therapie gaan, je dieet aanpassen, veel wandelen, geen alcohol meer drinken, je affaire eindelijk eens stopzetten en in huwelijkstherapie gaan, macrobiotisch baden, dry needling proberen, yoga beoefenen, in zo’n cabin gaan ontstressen zonder fever, kombucha zuipen like there’s no vaccine, therapeutisch paaldansen, tantrisch tanteren, zeezout in je bed strooien of een jaar in een klooster gaan wonen.
Of, en dat is ongeveer vijfhonderd keer doeltreffender dan al het voorgaande opgeteld: je kunt je Twitteraccount deleten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier