Na 25 jaar hebben de Pet Shop Boys er nog altijd niet genoeg van. Niet van het muziek maken, en ook niet van elkaar. Een gesprek naar aanleiding van hun negende studioplaat, ‘Fundamental’. ‘Wij zitten op tournee nog steeds in dezelfde auto.’

Je zou een plant met een perskaart tegenover de Pet Shop Boys mogen zetten, er zou nog een interview uit komen. Trekken en sleuren is niet nodig zoals bij veel andere popmuzikanten, de antwoorden rollen er vlotjes uit, soms nog voor je een vraag hebt gesteld. Ook voor de promotie van hun alweer negende studioalbum Fundamental hoefde de platenfirma geen breekijzer te laten aanrukken: het enthousiasme, de gedrevenheid en Neil Tennants praatlust zijn even groot als altijd. Ook al hebben ze al duizenden interviews gegeven. Ook al is het al 25 jaar geleden dat de twee elkaar tegen het lijf liepen in een elektrozaak. Ook al hebben ze ondertussen 40 miljoen platen verkocht. Ook al hebben ze bijna veertig hits op hun naam en hun schaapjes al talloze keren op het droge.

Geen haar op hun – inmiddels flink grijzende – hoofden denkt echter aan rentenieren. De koningen van de onderkoelde kitsch gaan weer op tournee (Marktrock Leuven staat op het programma), en praatvaar en ‘zanger’ Neil Tennant is zowaar enigszins nerveus als hij het over hun nieuwe – en naar eigen zeggen ‘beste’ – plaat heeft. Het blijkt aan ons te liggen: ‘Belgische journalisten hebben de neiging ons nogal zwaar aan te pakken.’

Chris Lowe, de techneut van de twee, luistert het grootste deel van de tijd naar het geratel van zijn copain, grijnst nu en dan en gooit er af en toe een broodnodige bedenking tussen. ‘Wij? Oud? Madonna, die is oud.’ Vragen over midlifecrisis en seksuele geaardheid zien ze niet meteen zitten. Dan maar over de titel van het album begonnen.

Neil Tennant: Nog voor we ook maar één nummer hadden geschreven, wisten we dat ‘Fundamental’ de titel zou worden van de plaat. Het album is fundamenteel Pet Shop Boys, het is een terugkeer naar onze roots. Maar hij verwijst natuurlijk ook naar het fundamentalisme dat de wereld domineert, en de angst en terreur die dat veroorzaakt. En de belachelijke identiteitskaarten (tot voor kort bestond de verplichte identiteitskaart in Groot-Brittannië niet, nvdr). Man, ik háát fundamentalisme. Tijdens WO II is het allemaal fout beginnen lopen. Er is toen zulk pervers misbruik gemaakt van de wetenschap dat mensen er niet meer in wilden geloven. En nu heeft blinde religie de plaats ingenomen van het rationele. Mensen zijn hun gezond verstand kwijt. Ik vind dat zo deprimerend. Het lijkt wel of de middeleeuwen terug zijn. En het zal niet goed aflopen.

Chris Lowe: Ha nee, het zal zijn zoals bij de Romeinen.

Tennant: Ja, kijk wat er met het Romeinse Rijk gebeurd is. Die mannen hebben viaducten gebouwd, wegen aangelegd, scholen opgericht… en de Barbaren zijn alles komen vernietigen.

Zijn jullie sinds de aanslagen in de Londense metro meer op jullie hoede?

Lowe: Nee, in Londen is er niets veranderd. Daar is het altijd zo geweest.

Tennant: Ik heb dertig jaar geleden ook al eens uren vastgezeten op de metro omdat er bomalarm was.

Lowe: In de jaren 80 had ik een job bij Harrods. Op een dag moest het volledige gebouw ontruimd worden en moest ik helpen zoeken naar een bom. De IRA was toen volop actief. Uiteindelijk bleek het vals alarm, maar de angst voor aanslagen zat er toen al in.

Tennant: Het voordeel toen was dat de IRA altijd op voorhand belde.

Lowe: Ja, dat heb ik eigenlijk nooit goed begrepen. Wat is het punt van een bomaanslag als je de tijd geeft om te ontruimen?

Tennant: Omdat zij geen burgerslachtoffers wilden, tiens. Dat is het verschil met de mannen die vorig jaar de bommen in de metro hebben doen ontploffen. Zielige hooligans zijn het, mensen op een dwaalspoor. Het is ook zo’n machogedoe. In die trainingskampen worden alleen maar opgefokte macho’s gekweekt.

Lowe: Maar Londen is dus niet veranderd. De dagen ná de aanslagen, toen heerste er plots een onbeschrijflijke sfeer. Ineens was er heel veel politie op straat, iedereen was heel vriendelijk tegen elkaar. Eigenlijk zou het altijd zo moeten zijn.

Op ‘Fundamental’ staan opvallend veel politieke boodschappen.

Tennant: Ik vind dat je als artiest gerust mensen mag proberen te beïnvloeden. Wij doen het wel op onze eigen manier. Ik wil nooit worden als Bono. Ik twijfel niet aan zijn goede bedoelingen, maar een rockster moet geen politicus spelen. Wij brengen geen directe boodschappen, maar we zetten mensen aan tot nadenken via humor. Op Fundamental staan veel ‘verhaaltjes’ over relaties. Maar als je tussen de regels leest, merk je dat het evengoed kan gaan over actuele gebeurtenissen en over de relaties tussen politieke leiders . I’m with stupid is een verwijzing naar de relatie tussen Bush en Blair. Ik denk dat zijn contact met Bush voor Blair een persoonlijke catastrofe is geweest. Zelf heb ik lang geloofd in Blair. Ik vond aanvankelijk zelfs dat hij gelijk had om troepen te sturen naar Irak. Maar intussen heeft hij het zo zwaar verkorven. Ik ben afgehaakt toen hij de identiteitskaarten heeft ingevoerd. Van die dingen die perfect bijhouden wat je doet. Griezelig. Ik voel het echt aan als een inperking van mijn vrijheid.

In ‘Numb’ zeg je dat je soms het nieuws niet meer wil horen en liever gewoon dom wil zijn.

Tennant: Dat is ook zo. Een vriendin van me verloor haar voeten bij de aanslagen in Londen. Op zulke momenten heb je geen zin meer om te denken en wil je je hersenen uitschakelen. Maar het nummer past wel tussen de meer geëngageerde teksten. Het ene gevoel hoeft het andere niet uit te sluiten.

Is het jullie taak als artiest om politieke boodschappen te verkondigen?

Tennant: Artiesten doen dat tegenwoordig te weinig. Vroeger zongen hiphopgroepen, zoals Public Enemy, nog over politiek. Later zijn ze over wapens gaan zingen. Nu gaat het alleen nog over luxe en welvaart. Maar ik wil niet veralgemenen. Er zijn wel Amerikaanse groepen die het nog doen. Green Day durft wel eens kritiek te uiten. En Eminem is zelfs lichtjes naar links aan het opschuiven. Wie had dat ooit kunnen denken?

Heeft Eminem het al verteerd dat jullie een nummer hebben gemaakt over zijn zogenaamde seksuele escapade met een mannelijke fan?

Lowe: We worden nog vrienden. (grijnst) Toen Dr. Dre, zijn producer, dat nummer hoorde, zei hij: he’s gonna fucking kill them. Wij zaten vol spanning te wachten tot Eminem ons kwam vermoorden, maar er is niets gebeurd. Maar nu heeft hij blijkbaar een nummer gemaakt waarin hij de Pet Shop Boys overhooprijdt. Toegegeven, dat geeft wel een kick. Ik denk dat hij uiteindelijk gewoon heeft ingezien dat wij toen hetzelfde gedaan hebben als wat hij voortdurend doet: mensen belachelijk maken.

Jullie zijn intussen 50 en al behoorlijk grijs. Kunnen jullie nog een jong publiek bekoren?

Tennant: Op onze optredens zijn er ook jonge fans hoor. Dat zijn jonge gasten die onze nieuwe nummers op de radio horen en ze leuk vinden. Maar uiteraard zijn er ook de mensen die ons kennen van vroeger en ons cult vinden. En die zijn oud! Heel oud.

Maar jullie zijn nog steeds hot. Jullie hebben net nog een b-kantje voor Madonna in elkaar geflanst.

Lowe: Madonna, die is pas oud! (grijnst)

Tennant: Er is altijd al een link geweest tussen Madonna en de Pet Shop Boys. We vertoeven in dezelfde kringen, we zijn fan van elkaars muziek en mensen houden nogal vaak van ons allebei. We zijn ook in ongeveer dezelfde periode populair geworden. Hoewel, zij was iets eerder, want ik heb haar als journalist nog geïnterviewd voor het blad Smash Hits. Ze kwam naar het interview met de metro, ze had een ongelooflijke kater en ze was aan het sabbelen op een lolly. Ze was heel wat molliger dan ze nu is. Nu is ze een lat in vergelijking met toen. Ik vond haar toen echt cool.

Jullie werken al twintig jaar intens samen. Hoe vaak hebben jullie al op het punt gestaan om de ander door het raam te gooien?

Tennant: Nog nooit. Na al die jaren schieten we nog altijd even goed op. We zitten zelfs nog altijd samen in één auto als we op tournee gaan. Dat kan van veel andere bands niet gezegd worden.

Lowe: Band? Wij? (kijken elkaar aan en schieten in de lach)

Tennant: Neen, ik snap ook niet waarom artiesten het altijd hebben over ‘de band’, terwijl die er vaak gewoon niet is. Waarom hypocriet doen? Wij zijn artificieel en daar zijn we trots op. Waarom zouden we in godsnaam doen alsof we een band zijn?

Lowe: Dan zouden we ons constant moeten bezighouden met de vraag: gaan we splitten of niet? Want in een band wil je niet de laatste zijn die overblijft terwijl de rest al bezig is met zijn solocarrière.

Tennant: Kijk naar Robbie Williams. Die heeft dat goed bekeken. Wat is er van de rest van Take That geworden?

Wat is er waar van de geruchten dat jullie met hem gaan samenwerken?

Tennant: Die zijn niet meer dan dat: geruchten. Wij kennen Robbie al heel lang, van zijn periode bij Take That nog. Laatst zijn we eens met hem gaan eten. De pers heeft daar lucht van gekregen en er werd meteen volop gespeculeerd. Maar geloof me: een samenwerking met Robbie zou geen goed idee zijn. Die jongen kan écht zingen. Hij zou me zo van het podium blazen. Dus nee, bedankt.

‘FUNDAMENTAL’: UIT BIJ EMI MUSIC

Door Wendy HUYGHE