De groepsexpo Bon Travail heeft alles in huis om te verrassen, van een pleidooi voor luiheid tot een dramatisch orgelpunt van de Fransman Jean-Gabriel Périot.
GEZIEN OP BON TRAVAIL, ARGOS, BRUSSEL, TOT 7/4
Heel af en toe kom je een kunstwerk tegen dat zo verontrustend en tragisch is dat je het er koud én warm van krijgt, zoals We Are Winning Don’t Forget (ook te bekijken op jgperiot.net). Parijzenaar Jean-Gabriel Périot vuurt een salvo van beelden af in een filmpje van amper zes minuten. Aanvankelijk gaat het er braafjes toe, met een snelle montage van foto’s van glimlachende mensen aan hun dagtaak: de telefoniste, de laborant, de museumbewaker. Over de flitsende portretten walst een muziekje (van Godspeed You! Black Emperor) dat almaar harder aan het bonken slaat. De tevreden werkmens wordt weergegeven in zijn natuurlijke habitat en met zijn gebruikelijke soortgenoten: de collega’s. De fabriek, het laboratorium en het bouwterrein passeren razendsnel de revue. Maar dan gaat het mis. Arbeiders worden betogers, manifestaties worden opstanden en de stad wordt herschapen tot oorlogsgebied, met rookpluimen links en bloedplassen rechts. We Are Winning explodeert dramatisch met een beeldenspervuur van dood en verderf. In het allerheetste midden van die hel houdt de film op en vraag je je vertwijfeld af waar de goedbedoelende werknemer ineens naartoe is.
Aanleiding voor Périots film was de dood van Carlo Giuliani in 2001, van wie ook de laatste beelden in het filmpje zijn. In juli vond een G8-top in het Italiaanse Genua plaats. Antiglobalisten en de politie vochten een verbeten strijd uit in de stad en honderden betogers raakten gewond. De 23-jarige Carlo Giuliani overleefde het niet: hij kreeg een kogel in het hoofd van een carabiniere en werd overreden door een terreinwagen. In de processen die volgden, werden meer dan twintig politiemensen veroordeeld. Velen van hen liepen gevangenisstraffen op omdat ze zich als criminelen hadden gedragen: volgens de aanklagers hadden ze ‘weerloze mensen afschuwelijk verwond’, met voorbedachten rade en gemaskerd, hadden ze gelogen dat de arrestanten zich verzet hadden tegen hun arrestatie en hun verklaringen vervalst.
‘Ik was indertijd behoorlijk kapot van de dood van Giuliani’, vertelt Jean-Gabriel Périot. ‘Ik vond dat we ons moesten verzetten tegen dergelijke legale terreur, en zo is de film ontstaan. 2001 brak finaal met de manier waarop tot dan toe betoogd werd. Een dode tijdens een manifestatie kwam in Europa zelden voor. Maar plots was er Genua, sneuvelden een paar bankautomaten en reageerde de staat met ongekend geweld. De G8-top in Genua is de geschiedenis ingegaan als een soort piek van blindheid en haat van ordehandhavers tegenover manifestanten. Onvoorstelbaar. Als kunstenaar kon ik zoiets echt niet laten voorbijgaan.’
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
