VITALSKI – PRINCE

‘In 1984 zag ik Prince voor het eerst op tv, in die adembenemende videoclip van When Doves Cry. De eerste paar seconden was ik kwáád op die verschijning. Die arrogantie! Die ogenschijnlijke kitsch! Pas drie dagen later ben ik ervoor gezwicht. Sindsdien ben ik obsessief op zoek naar een herhaling van die eerste high. En die kruistocht duurt nu al een goeie twintig jaar.

Tegenwoordig is de jeugd verdorven. Kinderen hebben geld te veel, maar toen ik 14 was, was een plaat kopen nog een onderneming. Toch kon ik niet anders dan alles van Prince verzamelen. Ik zit nu aan een 300-tal cd’s, 150 elpees, 20 dvd’s, 300 magazines en een tiental biografieën. Zoals het een echte fan betaamt, koop ik álles. De opnamekwaliteit van een bootleg is bij de aankoop géén criterium: ook krakende opnames en slechte songs zijn van grote waarde, juist omdat het zo’n rommel is. Op dat vlak zijn de symfonische bewerkingen van het Royal Orchestra van een fantastische walgelijkheid. Ook een heerlijke ramp is de cd van zijn zus, Tyka Nelson (Yellow Moon Red Sky, nvdr. ): volstrekt onbeluisterbare onzin. Onleesbaar is dan weer dat stripverhaal dat ik ooit eens gevonden heb in een bananendoos op een rommelmarkt, met Prince in de hoofdrol. Zelf was hij daar naar het schijnt nochtans zeer tevreden over.

Overal waar ik kom, of het nu Stockholm of Kaapstad is, schuim ik meteen alle platenwinkels af, zoekend bij de P. Ik kan er dan van genieten om zoiets onhandigs als een vinylplaat mee in het vliegtuig te hebben. Gelukkig is de man zijn productie ook zo kolossaal dat je eender welke dag van het jaar kunt opstaan en beslissen: ‘Vandaag wil ik een Prince-plaat kopen waarvan ik niet wist dat hij bestond.’ Het lukt altijd.

Dat Prince de laatste tien jaar alleen nog maar rommel zou hebben uitgebracht, is een pijnlijke onwaarheid. Zijn instrumentale cd News van vorig jaar, bijvoorbeeld, is een juweel – een vriend van Miles Davis waardig! Mijn favoriete opname blijft wel een dvd van een concert uit 1981 in Parijs. Zakelijk gezien was dat optreden een complete flop: de zaal is halfleeg, de mensen staan wat aan hun neus te krabben. Maar het grave is dat Prince precies door die omstandigheden volledig door zijn dak gaat en alles gééft. Dat dwingt respect af. Het is gemakkelijk om gek en wild te doen voor een juichende menigte. Maar in je onderbroek staan egotrippen voor 200 ongeïnteresseerden, dat is klasse.

Eén keer om de twee maanden droom ik zelfs van Prince. Dan zit hij tegenover mij aan tafel en hebben we een rustige babbel over waar we mee bezig zijn. Als ik daar dan uit wakker word, denk ik wel altijd: misschien wordt het toch maar eens tijd om een psychiater te gaan zoeken… In zijn gesprekken met Goethe zegt diens biograaf Eckermann dat genieën van een tijdperk dienen als een Poolster waarop reizigers zich kunnen richten. Dat heb ik met Prince: hij is voor mij de norm. Ik wil even hard werken als hij, en ook even vrij en onafhankelijk zijn. En net zo sexy, ook. En een eigen universum uitbouwen als een privé-Legoland. Dat lukt aardig, moet ik zeggen.’

Vitalski is ploegkapitein in ‘De Tabel van Mendelejev’ (één). Zijn nieuwe roman, ‘Behekst’ (The House of Books) verschijnt op 6 april.Zijn onemanshow, ‘Vitalski Intiem’, gaat op 13 april in première in de Arenbergschouwburg, Antwerpen.

Opgetekend door Karel Degraeve