Violent Femmes

Men kan Violent Femmes niet aanwrijven Violent Femmes te zijn. Daarvoor is dit rock-‘n-roll, folkpunk en countryblues bij elkaar kletterende kliekje tenslotte op de wereld gezet. Het is wel gepermitteerd om in die wereld de memorabele songs van de verwaarloosbare te onderscheiden. Gordon Gano heeft altijd al deunen van beide variëteiten uit zijn neus gepeuterd, dus tweede reünieplaat of niet: het maakt inpikken op Hotel Last Resort reuzemakkelijk. Ook al omdat Gano niet alleen zijn typerende zwarte humor in stelling brengt, maar tevens hete hangijzers zoals terrorisme ( Paris to Sleep), hokjesdenken (de herneming van het vijfentwintig jaar oude I’m Nothing) en seksisme ( Adam Was a Man) aankaart. In het titelnummer steekt Tom Verlaine van Televison een gitaartje bij maar verder: très Violent Femmes.