Wat moet je zien, lezen en horen voor je vertrekt naar ’s werelds mooiste cultuursteden? En wat moet je, eens ter plekke, zeker doen? Deze week: Venetië. Che bella!
[LEZEN] De dood in Venetië (Thomas Mann)
Nooit was Venetië tegelijk zo sensueel en morbide als in Thomas Manns klassieke novelle Der Tod in Venedig uit 1912. In die doemballade gaat de oude dandy Gustav von Aschenbach zo op in zijn fascinatie voor het aristocratische jongetje Tadzio dat hij pardoes vergeet dat de cholera de ronde doet. Mann situeert zijn verhaal van gefolterde liefde, zinnelijk genot en verboden (pedofiele) verlangens op de stranden van het Lido. In 1971 werd het verhaal meesterlijk verfilmd door Luchino Visconti, met Dirk Bogarde als Aschenbach en de muziek van Gustav Mahler als de betoverend mooie symfonie van een moreel en fysiek wegzinkende stad.
[ZIEN] Don’t Look Now (Nicolas Roeg)
Luchino Visconti en Orson Welles, Woody Allen en Paul Schrader, Indiana Jones en James Bond: allen zochten en vonden ze inspiratie tussen de Venetiaanse kunstschatten, kerken en kanalen. Een van de expressiefste – én engste – voorbeelden is Don’t Look Now (1973), de huiverklassieker van Nicolas Roeg, naar het kortverhaal van Daphne du Maurier. Daarin tracht een Brits echtpaar (Julie Christie en Donald Sutherland) het verdriet om de verdrinkingsdood van hun dochtertje in Venetië te verdringen. De winterse dogestad als decor voor onverwerkte trauma’s en occulte visioenen. En ondertussen waart er nog een seriemoordenaar rond.
[HOREN]
Antonio Vivaldi
Je zou een gondellied of barcarole, Charles Aznavours Que c’est triste Venise, desnoods Venice Queen van de Red Hot Chili Peppers op je iPod kunnen pleuren, maar Venetië is en blijft de stad van grote, klassieke componisten. Monteverdi schreef er zijn belangrijkste madrigalen en opera’s, Wagner blies er zijn laatste adem uit en Luigi Nono hielp er de experimentele muziek herbepalen. Dé muzikale prins van Venetië blijft Antonio Vivaldi (1678-1741), barokcomponist, priester en vioolvirtuoos, die er zijn hele leven woonde en werkte en er tal- en tijdloze concerti, cantates, opera’s en kerkelijke werken schreef. Een man voor de vier seizoenen.
[EXPO]
Elogio del dubbio
In de driehoeksvormige exporuimte van de Dorsodurowijk, tussen Canal Grande en het Giudeccakanaal, staat twijfel hoog aangeschreven. Negentien kunstenaars, onder wie Jeff Koons, Bruce Nauman, Maurizio Cattelan, Donald Judd en Marcel Broodthaers, verwerpen vooroordelen, conventies en zekerheden.
Tot 31/12, Punta della Dogana
palazzograssi.it
[FOTOGRAFIE]
Echi neorealisti nella fotografia italiana del dopoguerra
De expo Neorealistische invloeden op de naoorlogse Italiaanse fotografie haalde 63 beelden boven uit het archief van fotoclub La Gondola, die in de jaren 1950 schoon schip maakte met vormexperimenten en koos voor de rauwe realiteit. De focus lag op de ingetogen observatie van een verwoest Italië, waarin hier en daar een welvarende toekomst zich al aankondigde.
Tot 30/9, Palazzo Grimani
palazzogrimani.org
[EXPO]
Aldo Rossi + Emilio Vedova
Architect-designer Aldo Rossi, de man van de Alessi-theepot, bracht niet alleen kunst in de keuken. Venetianen kennen hem vooral van Teatro del Mondo, zijn drijvend theater naast de Punta della Dogana dat voor de gelegenheid volledig gereconstrueerd werd. Enkele deuren verder vindt u de schilderijen van Emilio Vedova, die met zijn abstracte kunst de verwoeste naoorlogse wereld wilde vatten.
Tot 25/11,
fondazionevedova.org
[HOTSPOT] CAMPO SANTA MARGHERITA
Voor een beetje nachtleven vinden jongelui makkelijk hun weg door het Venetiaanse doolhof naar Campo Santa Margherita. Dat grote plein ligt dicht bij twee universiteiten, studenten drinken er spritz (een deel Campari of Aperol, 2 delen prosecco en een scheutje spuitwater) voor de oranje toog van de Orange of in de rode retrobar Il Rosso. De weg terugvinden blijkt wat moeilijker.
Campo Santa Margherita,
Dorsoduro
cafferosso.it
DOOR DAVE MESTDACH & CHARLOTTE BUSSELEN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
