Topmodel en Bond-girl was ze al, maar dankzij Seven Psychopaths, Oblivion en nu ook Terrence Malicks liefdesballade To the Wonder is Olga Kurylenko (33) pas écht hot in Hollywood. De Frans-Oekraïense schone over haar (to the) wonderjaar. ‘Model en Frans zijn is géén voordeel in Amerika.’
Olga Kurylenko was dertien toen ze in Moskou door een modellenbureau werd ontdekt, zestien toen ze naar modemetropool Parijs verhuisde en achttien toen ze de covers van Vogue en Elle sierde. It can only go downhill from here, denkt een beetje cynicus dan, maar gelukkig bleek ze niet alleen over een sexy snoetje en lange benen te beschikken, maar ook over acteertalent. Na enkele gastrolletjes in videoclips en tv-series mocht Kurylenko dat showen in het Franse indiedrama L’Annulaire (2005). De echte doorbraak kwam er toen ze 007 Daniel Craig helemaal shaken and stirred maakte als Bond-girl in Quantum of Solace (2008). Sindsdien lijkt de inmiddels tot Française genaturaliseerde Oekraïense zich definitief tot voltijdse actrice te hebben omgeschoold. Zo was ze het voorbije jaar te zien in de Amerikaanse tv-serie Magic City en de in België gedraaide actiethriller The Expatriate. Recent mocht ze Tom Cruise flankeren in de sf-blockbuster Oblivion. En vanaf deze week kun je haar bewonderen in To the Wonder, de nieuwe romance van filmdichter Terrence Malick. Daarin speelt ze een jonge Russische moeder die in Parijs verliefd wordt op een Amerikaan (Ben Affleck), bij hem intrekt en al doende tussen de gracieus wapperende korenvelden van Oklahoma belandt.
Van Bond tot Malick: het lijkt een onwaarschijnlijk traject.
OLGA KURYLENKO: Dat is het ook, maar vergis je niet: met uitzondering van Quantum of Solace en Oblivion heb ik tot hier toe vooral kleinere, onafhankelijke films gedaan. Dat is ook wat me het meeste boeit.
Dat klinkt haast als een excuus.
KURYLENKO: Helemaal niet. Ik ben trots op het feit dat ik een Bond-girl ben geweest. Dat nemen ze me nooit meer af. Het heeft me in de picture gezet als actrice en mijn carrière flink vooruitgeholpen. Zonder Bond zat ik hier nu niet. Na mijn eerste film, L’Annulaire, wilde geen enkele Amerikaanse agent me hebben. ‘Je bent model en je kreeg goede kritieken. Fijn voor je. Maar hier in Amerika bekijken we geen Franse films.’ Dat was de reactie die ik kreeg. Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik mensen van mijn talent kon overtuigen. Model en Frans zijn is géén voordeel in Amerika. (lacht)
Gelukkig bleek Terrence Malick minder sceptisch. Was hij een grote Bond-fan?
KURYLENKO: Ik heb eerst auditie gedaan in Parijs zonder dat Terry erbij was. Gelukkig vond hij die goed, waarop hij me uitnodigde in Amerika. Daar deed ik nog een korte auditie, waarna we samen uren hebben zitten praten. Over films, literatuur, relaties, filosofie. Maar ook over mezelf. Het leek alsof hij me al jaren kende. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Opletten wat je denkt, Olga, want die man kan je gedachten lezen.’ Terry is niet alleen een geweldig filmmaker, hij is ook een van de warmste, wijste en meest inspirerende mannen die ik ooit heb ontmoet.
Malick geeft zijn acteurs nooit een script mee. Had je enig idee wat To the Wonder moest worden?
KURYLENKO: Aanvankelijk wist ik enkel dat mijn personage van de natuur hield. En van kinderen. Pas vlak voor de opnames vulde hij alle puzzelstukjes verder in. Hij gaf me ook drie Russische romans mee die ik moest lezen: Tolstojs Anna Karenina en Dostojevski’s De idioot en De gebroeders Karamazov. Ik denk dat hij vooral duidelijk wilde maken dat de rivaliteit tussen de vrouwen in die romans iets nobels had. Ze hadden respect en begrip voor elkaar, ook al waren ze rivalen in de liefde. Daar gaat To the Wonder ook deels over, ook al zit lang niet alles in de uiteindelijke cut.
Rachel Weisz, Michael Sheen, Jessica Chastain en Barry Pepper zijn er zelfs volledig uit geknipt. Was je verrast en tevreden van het resultaat dat je te zien kreeg? De kritieken waren in elk geval heel erg matig.
KURYLENKO: Wat Terry’s motivatie was om bepaalde scènes en personages te schrappen, moet je hem vragen, al zal dat lastig zijn (Malick treedt al jaren niet meer in de openbaarheid, nvdr.). (lacht) We wisten op voorhand dat er veel materiaal zou sneuvelen, want alleen al aan de voice-over hebben we een jaar gewerkt. Ik vind de film mooi, ontroerend en diep romantisch. Tuurlijk heb ik zelf ook vragen, maar ik weet dat hij inmiddels alweer met een ander project bezig is en ik durf hem absoluut niet te storen omdat ik weet hoe intens hij werkt.
Vind je het niet vervelend dat hij geen interviews geeft en jij dus de enige bent die de film moet verdedigen?
KURYLENKO: Het is een grote verantwoordelijkheid maar voor Terry doe ik het met hart en ziel. Je kunt zijn films nu eenmaal niet in één zin samenvatten. Waarover gaat The Tree of Life? Over een gezin uit de jaren vijftig. Maar ook over God, wedergeboorte, de natuur en de cyclus van het leven. Blijkbaar vinden veel mensen dat frustrerend omdat ze een snelle popcornhap gewoon zijn. Maar Terry vertelt geen verhaaltjes. Hij dicht met beelden.
Wat is je favoriete Malickfilm?
KURYLENKO: Dat is een moeilijke, want ik vind ze allemaal goed, maar mijn favoriet is The Thin Red Line. Een oorlogsfilm verpakken als een prachtig, muzikaal natuurgedicht. Daarvoor moet je echt een genie zijn.
Je was dit jaar ook te zien in Oblivion en de dramaserie Magic City. Heb je ondertussen al een villa in Beverly Hills?
KURYLENKO:(lacht) Nee. En ik hoef er ook geen. Rondrijden in LA vind ik geweldig en de natuurparken van Californië zijn wondermooi. Maar ik ben en blijf Europees in hart en nieren. Ik woon afwisselend in Londen en Parijs – aan die steden heb ik mijn hart verpand. Als Hollywood me wil, dan weten ze me ginds ook wel te vinden.
TO THE WONDER
Vanaf 29/5 in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH — FOTO KRIS DEWITTE
Olga Kurylenko ‘NA MIJN EERSTE FILM KREEG IK OVERAL TE HOREN: “IN AMERIKA BEKIJKEN WE GEEN FRANSE FILMS.” ZONDER BOND HAD IK HIER NU NIET GEZETEN.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
