Bloggers vonden dat Tom Barman zich tijdens de uitreiking van de Mia’s beschamend aanstelde. Dat beschouwden de kranten als nieuws. Als er ‘ Colorless green ideas sleep furiously‘ had gestaan, had dat bericht evenveel betekenis gehad. Want sinds wanneer is wat op de doorsneeblog te lezen staat van enig belang? Sinds wanneer is Tom Barman niet arrogant? En sinds wanneer hebben die Mia’s enige waarde?

Tot voor twee jaar heetten de Mia’s nog Zamu’s, en werden die muziekawards door een jury van journalisten, muzikanten en mensen uit de business uitgereikt. Dat was kleinschalig, een beetje ons-kent-ons misschien, maar voor de winnaars betekende het iets: ze kregen respect van gepassioneerde mensen met een breed muzikaal referentiekader.

Laat dat nu niet meteen de belangrijkste doelgroep van één zijn. De VRT wou wel doorgaan met de jaarlijkse uitzending van de awardshow, maar dan alleen als die minder elitair zou zijn. Peter Van de Veire, voorzitter van het Vlaams Scatologisch Jeugdverbond, werd aangezocht om er een show voor het brede publiek van te maken. Televoting was daarbij kennelijk onontkoombaar, waardoor deze trofee prompt veranderde van een vakprijs in een poppoll naar het model van Eurosong for Kids.

Die faceliftoperatie leverde een chimaera op. In de categorie Beste Pop kwam Novastar in een pot met kruideniertjes als Stan Van Samang en Brahim terecht, van wie hij nog verloor ook. En vooral: ene Milow won in de vijf categorieën waarin hijgenomineerd was, terwijl dEUS het met twee op negen moest stellen.

Tom Barman was daar niet mee ingenomen, en dat liet hij merken. De manier waarop was onbetamelijk. Maar wat de voorbije dagen voor het gemak werd vergeten: Barman had gelijk. De uitreiking van de Mia’s moet een van de dieptepunten van de Vlaamse televisie in de voorbije tien jaar zijn geweest. De regie oogde knullig, het gestuntel van gast-presentatoren als Geike Aernaert en Axelle Red was gênant, en de naam Music Industry Awards is een leugen. Als je dan als denkend kunstenaar met Europese renommee publiek te kijk wordt gezet door een jongen die eenvoudig, maar degelijk huwelijksmissen opluistert en met de steun van de Evangelische Omroep voet aan de grond krijgt in Heerenveen, komt dat aan als een boer in je gezicht. Ayo Technology (‘Beste Song’!) máár een cover noemen is typisch Belgisch, snoof Milow nog. In New York en LA ontkurkten ze de champagne om de universele esprit van Jonathan Vandenbroeck te vieren.

Het mag een wonder heten dat Tom Barman tijdens de Mia-uitreiking zo nuchter is gebleven.

Bart Cornand