Van ‘Maria, Maria, ik hou van jou’ tot ”t Is wat het is’: de liedteksten van Raymondvan het Groenewoud zijn verzameld in één boek. Gelukkig mét commentaar.

Raymond van het Groenewoud, Nijgh & Van Ditmar, 340 blz.

De meest efficiënte manier om een songtekst van alle diepzinnigheid te ontdoen is hem in een boek zetten zodat hij gelezen kan worden zonder de bijpassende muziek. Zelfs bij literaire grootheden uit de hedendaagse muziek als Leonard Cohen, Tom Waits of Bob Dylan hebben de lyrics toch altijd net iets meer emotionele punch als je ze hoort dan wanneer je ze naakt en onbeschermd op het papier ziet staan.

Het is een wetmatigheid waar ook Raymond van het Groenewoud niet aan ontsnapt, ook al mag Boudewijn de Groot in het uiterst lovende voorwoord van Twee Meisjes zeggen dat de man ‘zich met gemak een plaats naast Brel’ kan toe-eigenen. De meest poëtische lyrics van Van het Groenewoud blijven op papier nog overeind, en in sommige gevallen (zoals het titelnummer) zelfs moeiteloos. Maar van andere songteksten hangt de charme toch net iets te veel af van externe factoren, in het geval van Meisjes bijvoorbeeld dat je het lied gemakkelijk mee kunt brullen om twee uur ’s nachts in de plaatselijke jeugdclub. De ondertitel ‘Alle Liedteksten’ is trouwens niet helemaal correct, want Van het Groenewoud heeft zelf een tiental songs uit de selectie geweerd (onder meer Crazy Pub, In mijn huis en Hou me vast) omdat ze hem niet sterk genoeg leken. Zijn recente hit Komaan met dat lijf staat er dan weer wél in.

Toch is Twee Meisjes vaak interessant leesvoer, dankzij de toelichtingen die de zanger bij elke song geeft. Soms plaatst hij daarin ironische kanttekeningen bij zijn teksten (van Maria, Maria, ik hou van jou schrijft hij bijvoorbeeld dat hij tot zijn schade en schande ‘al jaren vastzit aan die ene slogan’, namelijk ‘Voor jou sta ik uren in de kou.’), een andere keer geeft hij wat interessante achtergrondinfo. Hij nam Vlaanderen boven bijvoorbeeld ooit op voor een tv-programma van de BRT, maar zijn performance raakte nooit op het scherm vanwege de tekstflard ‘En de koning geen kind heeft’, een verwijzing naar de kinderloze Boudewijn.’Ik baalde, vooral vanwege de gemiste promotionele kans’, schrijft hij. ‘Ik had in die tijd twee stellingen: geef nooit interviews – met Dylan als voorbeeld – en buit de censuur uit. Het leek me een heerlijke carrièrezet die me nooit isgegund.’

(S.W.)