Het is de jongste tijd stil rond Die Anarchistische Abendunterhaltung, maar live geeft het razende Antwerpse combo onverminderd vonken. Ook als het een West-Vlaamse harmonie achter zich heeft, zoals binnenkort op Dranouter.

Door Dominique Soenens

Richard Of York Gave Battle In Vain. (Radical Duke Entertainment)

DAAU & HARMONIE YPRIANA

Elke maandagavond van juni in Cucamonga – 22.00 Radio 1

DAAU, zoals Die Anarchistische Abendunterhaltung zich sinds enkele jaren laat noemen, heeft bewogen jaren achter de rug. Dat hebben de Anarchisten voor een groot deel aan hun creatieve eigenzinnigheid te wijten. Uitgerekend nadat ze een contract en veelbelovende promotiemogelijkheden voorgeschoteld kregen bij platenreus Sony, begonnen de Anarchisten te experimenteren met dub en elektronica. Het publiek reageerde maar lauwtjes en ook Sony Classical had wel wat anders in gedachten toen het de groep als ‘nieuw klassiek’ promootte.

Sony hevelde DAAU over naar Columbia Records, maar ook Life Transmission (2001) bleef qua verkoop ver onder de verwachtingen. Zou het eigenlijk ooit nog wat worden met DAAU? Er bestond nogal wat twijfel. De groep besloot het roer om te gooien en voortaan zoveel mogelijk zaken in eigen hand te nemen.

Half mei dit jaar verscheen op het eigen nieuwe DAAU-label Radical Duke Entertainment Richard Of York Gave Battle In Vain, muziek die DAAU componeerde bij het gelijknamige dansstuk van Thierry Smits en Compagnie Thor. ‘Ik kijk een beetje met ambigue gevoelens terug op de voorbije tien jaar’, zegt klarinettist Han Stubbe. ‘Soms denk ik dat we er méér uit hadden kunnen halen. Maar soms denk ik ook dat het fantastisch geweest is.’

Door jullie contract bij Sony zijn jullie wat blijven hangen?

Simon Lenski (cellist): Daar willen we liever niet te veel woorden aan vuilmaken. Het is een periode geweest die goed was op sommige gebieden en slecht op andere. Ik wil niet de indruk geven dat we natrappen.

Han Stubbe: We hebben de laatste tijd veel gezocht op muzikaal vlak, daar heeft Sony niets mee te maken. We zijn nog altijd even ambitieus, maar op een meer realistische manier. Onze bedoeling is nog altijd een zelfde publiek op te bouwen in heel Europa als hier in België en Nederland. Dat moet wel, anders is het niet leefbaar.

Waren de verwachtingen niet te groot?

Lenski: Bij zo’n grote platenfirma beloven ze je de wereld en daar geloof je natuurlijk graag in. Nu weten we beter waaraan we moeten werken. Vandaar ons eigen label: we willen het in eigen handen houden, in België en Nederland. We zullen er ook financieel beter uit komen.

Stubbe: We hebben nu getoerd in Frankrijk, zonder dat onze cd Life Transmission daar uit was. Toch was de respons enorm goed. We gaan op zoek naar een Frans label om onze volgende cd uit te geven. Een label dat weet waar we mee bezig zijn. Frankrijk is niet alleen een grote afzetmarkt en een goede uitvalsbasis voor de rest van Europa, maar er gebeurt ook veel op muzikaal gebied. Ik hoor veel Franse dingen die heel erg de moeite en up-to-date zijn. De Franse elektrodubgroep Ezechiel heeft ons bijvoorbeeld gevraagd om enkele gastpartijen in te spelen op haar nieuwe cd.

Hoe lastig is het na al die jaren om duizend kilometer te rijden en vervolgens voor een zaal met amper honderd man op te treden?

Stubbe: Goeie vraag, want dat is de laatste tijd een heikel punt binnen de groep. Veel rijden om op te treden voor weinig volk, dat is soms demotiverend. We willen in de toekomst voor vier-, vijfhonderd man optreden in plaats van voor honderd. In Frankrijk, België en Nederland hebben we intussen al een basis gelegd, hopelijk volgt de rest van Europa ook nog. Duitsland lijkt de hardste noot om te kraken. Daar hebben we enkele keren het voorprogramma van Tortoise gedaan, maar de respons blijft heel klein.

Live maken jullie bijna altijd indruk op het publiek, maar de cd-verkoop valt tegen. Hebben jullie daar een verklaring voor?

Stubbe: Het gebrek aan airplay zit er zeker voor iets tussen. Om cd’s te verkopen, moet je op de radio te horen zijn. Het is ook zo dat we op cd helemaal anders klinken dan live. We vallen misschien tussen twee stoelen, maar uiteindelijk kan onze muziek zelf een stevige stoel worden.

De hoogdagen van de Antwerpse scène zijn voorbij. Is dat een nadeel?

Stubbe: We hebben altijd een beetje los gestaan van de Antwerpse scène, al hebben we mee geprofiteerd van het succes ervan. Het frisse van de hype van toen is er niet meer, maar dat hebben we intussen ook niet meer nodig. We zijn zes jaar verder en we zijn enorm geëvolueerd. We zijn zeker van ons ding. In Frankrijk gaat het bijvoorbeeld goed en dat is volledig op eigen kracht gebeurd.

Als jullie concerten zoveel succes hebben, moeten jullie misschien een live-cd maken.

Stubbe: Het is de bedoeling dat de volgende cd qua sound dicht aanleunt bij wat we live doen. We willen de energie en de muzikaliteit van onze concerten overbrengen op cd.

Lenski: Bij de vorige cd’s vertrokken we vanuit elektronica. Op de volgende cd willen we weer uitgaan van akoestische instrumenten en daar elektronische instrumenten aan toevoegen.

Stubbe: Er moeten wel hedendaagse elementen in: junglebeats, hedendaagse klassieke arrangementen. Naar gitaargebied vertaald: Sonic Youth-achtige dingen spelen met dissonantie. Dat zat altijd al in onze muziek, maar dat moet ook op een akoestische manier gebeuren. Op dit moment zijn we geïnteresseerd in Zuid-Amerikaanse en zigeunermuziek, wellicht zal dat ook te horen zijn op de cd.

Waarom brengen jullie tussendoor ‘Richard Of York Gave Battle In Vain’ uit, zonder noemenswaardige promotie?

Lenski: Het was een verademing om deze muziek te maken. Bij de vorige twee cd’s was het telkens een strijd om de cd te maken. Bij Richard Of York Gave Battle In Vain kwam het vanzelf, net als bij onze eerste cd. Daarom ben ik er zo tevreden over. Deze cd kan ik beluisteren zonder er de onaangename dingen bij te denken die er waren bij het maken van de cd.

Hoe zit het met de flamenco-cd die jullie wilden opnemen?

Stubbe: Die plannen steken opnieuw de kop op. We hebben in de Hallen van Schaarbeek twee keer opgetreden met een flamencogroep uit Ronda (Spanje). Op de nieuwe plaat willen we een paar van die nummers opnemen. Maar het kan ook dat we daar een apart project van maken. Commercieel zou dat een goede zet zijn, want de man met wie we spraken bij een Franse platenfirma kreeg glinsteringen in de ogen toen we daarover begonnen. ( lacht)

Hebben jullie iets gemeen met de zigeunerspirit?

Stubbe: Op een onbewuste manier wel. Zigeunermuziek komt hoe langer hoe meer terug bij DAAU. Wat we live doen, klinkt ook heel zigeunerachtig, Noord-Afrikaans ook. We herkennen ons een beetje in de duende, de donkere ziel van de flamenco, de ongrijpbare spirit van vreugde en weemoed.

Op ‘Richard Of York Gave Battle In Vain’ is een stukje ‘Love Will Tear Us Apart’ te horen. De vorige cd heette ‘Life Transmission’. Wat hebben jullie met Joy Division?

Stubbe: ( glimlacht) Het is een oude jeugdliefde.

Lenski: We hebben natuurlijk wel naar die muziek geluisterd, maar dat is niet het grote voorbeeld of zo. Gelukkig maar, want het is niet bepaald opgewekte muziek.

Stubbe: Wij zijn ook niet de meest rooskleurige zielen, maar er is geen muzikale verwantschap tussen ons en Joy Division. Het is veeleer toevallig gekomen dat we eenzelfde titel hadden en een muzikaal citaat van hen hebben gebruikt.

In Dranouter treden jullie op 2 augustus op met de harmonie Ypriana. Wat mogen we daarvan verwachten?

Stubbe: Dat is een gelegenheidsproject van het Lynxfestival, dat totaal uiteenlopende groepen wil koppelen op een podium. Op 2 en 3 maart traden we al op in Roeselare en Leuven. Op het festival in Dranouter treden we voor de laatste keer samen op. Het voorstel klonk ons heel aanlokkelijk in de oren: het gebeurt niet elke dag dat je met een orkest van vijftig man kunt samenspelen. Het orkestrale spectrum is heel groot, er zitten zoveel geluidsschakeringen in dat het voor ons een groot plezier is om daar iets mee te doen. We spelen met het orkest twee nummers van Life Transmission en twee nieuwe nummers, met andere arrangementen. Daarna gaan we weer verder met de repetities voor de nieuwe cd.

‘We zijn zeker van ons ding. In Frankrijk gaat het bijvoorbeeld goed en dat is volledig op eigen kracht gebeurd.’