Egocentrische misantropen hebben de comedywereld overgenomen, en drie series zoeken elk op hun manier hun plaats in dat peloton.
De duistere antiheld dook de afgelopen jaren zo vaak op in dramaseries dat hij (of veel minder vaak: zij) ondertussen een cliché is geworden. En je moet dus al van bijzonder goeden huize zijn om een personage te creëren dat een plaats heeft naast Tony Soprano, Jimmy McNulty en andere Don Drapers – vandaag slagen eigenlijk alleen de makers van Better Call Saul en Mr. Robot daar echt in. Maar niet alleen op dramavlak hebben schrijvers tegenwoordig de neiging om steeds opnieuw dezelfde mensen en verhalen te bedenken, ook veel comedy lijkt op elkaar.
Zeker de ‘serieuzere’ en ‘meer prestigieuze’ dramady’s worden steeds meer bevolkt door twijfelende, egocentrische misantropen die stuntelend door het leven stappen en nauwelijks weten hoe ze hun toekomst vorm moeten geven: van Girls over Louie en Master of None tot Enlightened en Transparent, de voorbeelden zijn legio. Girls, een van de pioniers van de trend, zit ondertussen in de VS al aan het vijfde seizoen, maar blijft een van de koplopers. In reeks vier blijven Hannah en haar vrienden even gek, egocentrisch en soms ronduit onuitstaanbaar, maar de warmte en eerlijkheid die over de personages hangen, houden alles mooi in balans.
Hetzelfde geldt voor Togetherness, een HBO-dramady die je wat oneerbiedig zou kunnen omschrijven als ‘Girls voor gevorderden’. De personages zijn al wat ouder en meer gesetteld, en de verhalen gaan niet zozeer over de twijfels tijdens je zoektocht naar een partner en werk, maar over de twijfels die je krijgt als je dat allemaal al hebt. Togetherness is geen opzichtige reeks, maar nestelt zich na een paar afleveringen wel in je hart en blijft daar moeiteloos zitten.
De nieuwste aanwinst is helaas ook veruit de zwakste, en dat is een beetje een verrassing. Flaked is namelijk mee bedacht door Mitchell Hurwitz, de man achter Arrested Development, een van de grappigste reeksen aller tijden, en heeft met Will Arnett ook een acteur uit die serie als gezicht. Maar het resultaat is ongeveer even aantrekkelijk als een frozen banana. Arnett speelt Chip, een ex-alcoholist die in Venice Beach, nabij Los Angeles, woont en zich daar voordoet als zowat de spirituele leider van de buurt.
Het probleem is niet dat Flaked niet grappig is – Girls en Togetherness zijn dat evenmin – maar dat de reeks zo oninteressant is. De acht afleveringen uit het eerste seizoen bestaan grotendeels uit Chip die door de buurt fietst, die twijfelt of hij iets zou beginnen met een vrouw op wie zijn beste vriend een oogje heeft, en die zich afvraagt waarom andere mensen hem niet serieus nemen als mentor – zelfs al blijkt hij heimelijk toch nog aan de drank te zitten. Flaked is eigenlijk een beetje de House of Cards op comedyvlak: een reeks die alle kenmerken heeft van een prestigeproduct, maar veel te weinig inhoud.
GIRLS SEIZOEN 4 ****
(Warner Home Video)
TOGETHERNESS SEIZOEN 1 ****
(Warner Home Video)
FLAKED SEIZOEN 1 **
(Netflix)
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
