Tune-Yards

Je hebt stemmen als klokken en daarnaast Merrill Garbus, op haar eentje een hele pendulewinkel waar nog elk uur valse koekoeken van jetje geven. Garbus’ vaak geloopte keelklanken vormen een krachtig, wervelend instrument dat vanaf Nowhere, Man je oren doet klapperen. We herinneren ons van I Can Feel You Creep into My Private Life (2018) een tendens naar vloeiende popsongs, maar die zetten Garbus en Nate Brenner niet door. Ja, de typische mix van opgetaste zanglijnen en kletterende percussie maakt ook van Sketchy een apart luisterspel. Toch hebben de samengesmede brokken artrock, hiphop, protestsoul en electro veeleer een hoekig en druk voorkomen. Sowieso geen plaat van Tune-Yards zonder dat tureluursheid opspeelt, maar nu stoort zelfs die minuut stilte halverwege. Een halve stap terug in plaats van een hele vooruit.