Tristan ***

Het strebertje en de jazz zijn er grotendeels uit, zei Isolde ‘Tristan’ Van den Bulcke vorige week nog in dit blad. Dat zou zich op haar eerste langspeler vooral vertalen in minder ‘zotte noten’. Toch parkeert de Gentse sirene en Ableton-virtuoos Wellif ergens links van de pop, in het tussenstraatje waar artiesten als Oneohtrix Point Never en Moses Sumney plagend balanceren tussen barokke avant-garde en vlot verteerbare producties en melodieën. Industriële, platwalsende beats, fragiele fluisterpassages, dreigende synths en meeslepende hyperballads: Tristan fladdert er doorheen met dat heldere, flexibele stemgeluid en met confessionele, soms confronterende teksten. Een gedurfd, geslaagd debuut.