Toekomstkoorts

Eerste zin Men heeft er, sedert een paar jaren, veel over gesproken en geschreven en gelezen, over ’t ver afgelegen land dat Brazilië heet.

In haar tweede roman slaat Annelies Beck een brug tussen de Vlaamse industriëlen die meer dan een eeuw geleden het geluk en het fortuin gingen zoeken in Brazilië en de hedendaagse vastgoedmakelaars die dat land op krek dezelfde wijze benaderen: als een oord dat ontgonnen en ontwikkeld moet worden, en dat op haast koloniale wijze. Zal die cyclus ooit doorbroken worden, vraagt ze zich een beetje wanhopig af.

Beck is de Braziliëspecialiste van de VRT en dat merk je aan de expertise die ze in het rond strooit. Bovendien heeft ze zich grondig gedocumenteerd, zijn de passages die eind negentiende en begin twintigste eeuw spelen gebaseerd op feiten en doorspekt ze haar boek ook nog eens met historische documenten. Zo begint Toekomstkoorts met een artikel uit Het Volksbelang van 1889. Soms krijg je als lezer echter het gevoel dat het particuliere verhaal dat Beck doorheen die feiten weeft er een beetje bij inschiet. Zo wikkelt ze de plot te snel en op een vrij ongeloofwaardige wijze af. De journaliste haalt het hier duidelijk van de schrijfster.