Tin Fingers

Een drang naar perfectie en de aanwerving van voorman Felix Machtelinckx bij Arsenal: ziedaar twee redenen waarom het debuutalbum van het Antwerpse Tin Fingers zoveel voeten in de aarde had. Het is geen werk dat je met een hartelijke schouderklop mee naar binnen inviteert. Met de sombere, zeven minuten durende aanzet probeert de band zelfs de ambitie te fnuiken die Groovebox Memories lijkt te koesteren: mysterieuze romantiek schetsen aan de hand van fluwelen elektropopgrooves en Machtelinckx’ tedere, met parmantige ganzenveertrekken geschreven zanglijnen. Het vingerknippende Glow en op een ongewoon vrolijke hihat en dito kreetjes trippelende Red Socks geven broodnodige impulsen aan een plaat die vaak in haar eigen waas van mineurakkoorden blijft hangen, al vind je er dan sporen van Local Natives en alt-J in.