Alles wat je maakt, zegt iets over jezelf.In die zin zou je dit misschien wel een zelfportret kunnen noemen, al was het niet zo bedoeld. Ik schilderde dit een jaar of twee geleden op een stuk triplex. Als voorstudie voor de hoes van de laatste Millionaireplaat, vandaar ook de vierkantige vorm. One million demons can’t be wrong: misschien moet ik het maar zo noemen. Zoals dat nummer dat we destijds maakten met Evil Superstars. Die doodskopachtige figuurtjes zijn dan de demonen in mijn hoofd. En dit schilderij toont dan de binnenkant van mijn hoofd, in plaats van de buitenkant. Kan je daar iets mee, als uitleg?

Wat die demonen over mezelf vertellen? Goh. Daar praat ik liever niet al te veel over. Ik heb al gemerkt dat mensen schrik krijgen als ik over ‘mijn demonen’ begin. Zo van: ‘Is die zot geworden of wat?’ Terwijl iedereen volgens mij wel demonen heeft. Ik put er hooguit wat meer inspiratie uit dan anderen. Wat er voor de rest nog meer van mezelf in dit schilderij zit? De acrylverf waarmee ik dit schilderde, misschien. Daar zou je met wat goede wil nog wel iets uit kunnen afleiden. Acrylverf droogt snel. Da’s ideaal voor mensen die zo snel verveeld geraken als ik.

Ik heb vroeger veel getekend en geschilderd. Maar door de muziek is dat allemaal wat op het tweede plan geraakt. Mijn zus, met wie ik vroeger constant zat te prullen, is daar wel mee verder gegaan. Zij heeft animatie gestudeerd, en zij is dingen blijven maken. Bij mij komt het veel meer in vlagen. Mijn muziek is wel een rechtstreeks gevolg van de knutselwerkjes die ik als kind maakte, denk ik soms. De eerste keer iets opnemen met een gitaar, een micro en een viersporenrecorder: dat is ook een vorm van knutselen, hé? Ik was veertien toen, en mijn leven is daarna nooit meer hetzelfde geworden.

Ik ben onlangs dertig geworden. ‘Dirty thirty’, volgens Tom Barman, die me zei dat het vanaf nu pas écht spannend wordt. Of ik het gevoel heb dat de speeltijd nu voorbij is? En dat ik de beloftes nu allemaal waar moet maken? Dat zou wel kunnen, ja. Misschien worden je wel minder dingen vergeven als je de dertig gepasseerd bent. Moet je er wel meer staan dan ervoor. Enfin, ik zeg dit nu wel, maar eigenlijk denk ik zelden of nooit na over dat soort dingen. Ik ben blij met waar ik nu sta, ik zie wel wat er nog komt.

Tim Vanhamel (30) is zanger-gitarist en van Millionaire, Disco Drunkards en Coca Cola Met God. Eerder speelde hij al bij Evil Superstars, dEUS en Eagles Of Death Metal. In februari brengt hij zijn eerste soloalbum uit, ‘Welcome To The Blue House’. De eerste single ‘Until I Find You’ wordt nu al grijsgedraaid op de radio. Alle info www.myspace.com/timvanhamelmusic.

‘Focus Knack’ mag dit gesigneerde schilderij van Tim Vanhamel veilen ten voordele van Music For Life op Studio Brussel. Bieden kan nog tot zondagavond via www.stubru.be/musicforlife. Alle info op p. 5: ‘Focus Veilt’.

Opgetekend door Wouter Van Driessche