The Vigil

Bijklussen als shomer, een persoon die over het lichaam van pas overledenen waakt: dat is wat de eenzame twintiger Yakov doet in afwachting van een gewone baan, ook al heeft hij gebroken met de chassidische gemeenschap waarin hij opgegroeid is. Helaas gaan niet alle zielen vredevol richting hiernamaals, zoals hij tot zijn horreur ondervindt wanneer hij ’s nachts in een claustrofobisch appartement in New York over het lichaam van ene mijnheer Litvak waakt, een man die de Holocaust overleefde. Het is een originele, gedurfde, in joodse rites en trauma’s gedrenkte premisse waarop Keith Thomas zijn door Blumhouse geproduceerde debuutfilm baseert. Bovendien zorgt de expressieve manier waarop hij met schaduwen, lakens, deuren en sms-berichten speelt geregeld voor rillingen, met dank aan de sinistere fotografie van cameraman Zach Kuperstein. Alleen voegt hij er een te nadrukkelijke en irritante score aan toe, en eindigt het, na de geduldige opbouw, toch als een orthodox-joodse variant op The Conjuring die eerder de horrorcanon dan de Thora volgt. Alsof Thomas niet genoeg gelooft in de diabolische kracht van de dibboek die hij tot leven wekt.