The Reason I jump***

Hoe functioneert het brein van non-verbale mensen met autisme? Hoe voelen ze zich en hoe communiceren ze met de neurotypische wereld, ook al doet hun lijf soms heel andere dingen dan hun hart en hersenen willen? Jerry Rothwell probeert het in deze docu aanschouwelijk te maken, en slaagt ook in dat opzet. Zijn gids is het boek The Reason I Jump dat de Japanse, zwaar autistische en niet-verbale knul Naoki Higashida tot verbijstering en zelfs ongeloof van velen op zijn dertiende pende, maar verwacht geen letterlijke adaptatie. Alsof dat überhaupt zou kunnen. Rothwell citeert Higashida via voice-over en roept allerlei prikkels op met stuwende muziek, expressionistisch camerawerk, plotse zooms, out of focus-shots en indringende close-ups. Je ziet hoe de Afro-Amerikaanse twintiger Ben via zijn letterbord aan het ‘praten’ is met zijn beste vriendin, die ook autistisch is. Of hoe de Indische Amrit dan wel geen woord zegt, alleen kreunt, huilt en schreeuwt, maar haar complexe gevoelswereld in fraaie, symbolische, Fernand Léger-achtige schilderijen vat. The Reason I Jump heeft iets van een audiovisuele kaleidoscoop, maar Rothwell vermijdt de sensorische overdosis, de Rain Man-clichés en het valse sentiment, en weet empathie, poëzie en ontroering te evoceren in wat duidelijk meer dan een didactische ziekte-van-de-weekdocumentaire is.