The Greatest Showman

Het eerste dat sterft in een biopic is de waarheid, maar het leven van de negentiende-eeuwse Amerikaanse showman en circusdirecteur P.T. Barnum (Hugh Jackman) wordt in deze musical zo belachelijk simpel en naïef voorgesteld dat zelfs de meest goedgelovige bioscoopbezoekers zich even in de haren zullen krabben bij zoveel onkritisch entertainment. ‘Als het publiek er maar gelukkig van wordt’, luidt het in deze geforceerde ode aan diversiteit en ongebreideld kapitalisme. Of dat ook het geval zal zijn, is nog maar de vraag, want de songs en choreografieën zijn bijna even braaf en zedig als de biografische elementen uit het leven van de man die zijn fortuin vergaarde met freakshows. Nieuwkomer Gracey doet in welgeteld één scène wat een musical hoort te doen: woordeloze emoties in een spannende mix van muziek en montage gieten. Wie echter wil weten hoe een hedendaagse filmmusical met respect voor de gouden jaren van zang en dans er écht hoort uit te zien, kijkt beter nog eens naar La La Land.