Sense of Place strooit kwistig met foto’s van zeegezichten, valleien en horizonten, maar een Fins streepje bloot blijft nog het langste bij.
GEZIEN OP SENSE OF PLACE, BOZAR, BRUSSEL, TOT 16/9
In de video The Black Bay Sequence gaat Elina Brotherus keer op keer een eindje zwemmen in een groot meer. Zonder een draad textiel aan haar lijf trekt ze keer op keer een baantje, waarna ze – meestal bibberend van de kou – weer op het droge komt.
De ‘zwarte baai’ in de titel is een vertaling van het Finse Mustalahti, de naam van het meer. Het idyllische, arctische natuurgebied wordt telkens vanuit hetzelfde standpunt gefilmd, met de donkere horizonlijn als vast gegeven. Brotherus werkte ettelijke maanden aan het project. Ze bleef zwemmen en pootjebaden van de zomer tot de winter, bij regen en bij zon. Het resultaat werd deze driedelige studie waarin het water afwisselend spiegelglad of turbulent is, en het licht kleurig en fel of juist somber en grijs.
The Black Bay Sequence is inhoudelijk verwant aan La Cathédrale de Rouen van Monet. Op het einde van de 19e eeuw gaf de Franse impressionist de kathedraal op verschillende manieren weer. In zijn beroemde serie verscheen de gotische, als kantwerk ogende gevel telkens in een nieuw kleurenpalet, naargelang de wisselende lichtinval en de weersomstandigheden. Brotherus recycleert het idee, maar loopt zoals altijd ook zelf door het beeld. Bepaald opwindend is de dromerige video trouwens niet. Voor liefhebbers van actie is Black Bay ongetwijfeld ontstellend eentonig, maar uit het werk spreekt een bepaalde waardigheid. Brotherus was via dit project op zoek naar een specifieke mentale staat. Ze wilde opgaan in de natuur, zich één voelen met alles en haar ego van zich afgooien, en dat blikt ze hier naar behoren in.
Dit werk is nagenoeg de enige video op de fototentoonstelling Sense of Place. Bewegend beeld tussen allemaal stille taferelen dus, maar voor Brotherus zelf is The Black Bay Sequence eerder een reeks van stills dan een echte film.
Sense of Place is een goed gestoffeerde expo die zich ontvouwt rond het thema landschap. De keuze viel op Europa en de manier waarop we in dit continent met de natuur omgaan. Hoe het landschap een thuis wordt, dat belicht een vracht degelijk fotomateriaal. Soms gaan de vele bergen en dalen een wat gelijkvormige richting uit, maar de inbreng van beslagen kunstenaars als Andreas Gursky en Olafur Eliasson houdt het geheel netjes op de sporen.
ELS FIERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
