‘Sex and the City’ is helemaal terug. Niet alleen in de bioscoop met de film, maar ook op televisie, met ‘Lipstick Jungle’, een nieuwe serie over enkele succesvolle carrièrevrouwen in New York.

Het zit hem in de schoenen. Al van bij de start van Lipstick Jungle zie je dat de serie in de lijn ligt van Sex and the City, een reeks waarin het belang van het juiste paar schoenen nooit in twijfel werd getrokken. Lipstick Jungle opent met beelden van drie paar vrouwenbenen die door de straten van New York hollen, elk met een verschillend soort schoeisel (wellicht telkens van een andere ontwerper, maar daarvoor zijn we net te weinig onderlegd in de materie) aan de voeten.

En aan het paar schoenen herken je de vrouw. Er zijn de platte, no-nonsense schoenen van Wendy Healey (gespeeld door Brooke Shields), een filmproducente die haar mannetje moet staan in de filmindustrie en deals afsluit met Leonardo DiCaprio. De hoge hakken behoren toe aan Nico Reilly (Kim Raver, hier bekend als de ongelukkige geliefde van Jack Bauer in 24), hoofdredactrice van een modemagazine. En de trendy laarsjes zitten om de voeten van modeontwerpster Victory Ford (Lindsay Price), die op weg is naar de voorstelling van haar nieuwste collectie.

Van Mr Big naar Mr Ex

De link met Sex and the City is niet toevallig: beide series zijn immers gebaseerd op het werk van Candace Bushnell. Die journaliste leverde met haar Sex and the City-columns in de krant New York Obverser de inspiratie voor de tv-serie die in de zomer van 1998 op het Amerikaanse scherm kwam. In 2005, een half jaar nadat de reeks gestopt was, bracht Bushnell Lipstick Jungle uit, een roman – en dus in tegenstelling tot haar columns niet op feiten gebaseerd – over het leven en werk van enkele machtige vrouwen in New York.

Lipstick Jungle pikt ongeveer in waar Sex and the City eindigde. De personages zijn iets ouder dan Carrie Bradshaw en vriendinnen, en staan ook hoger op de maatschappelijke ladder – van journaliste Carrie naar hoofdredactrice Nico, anders gezegd. Ze behoren zelfs alle drie tot de ‘vijftig machtigste vrouwen van New York’, zoals een nieuwslezer bij het begin van de serie van uit de etalage van een winkel vertelt.

Ook in hun liefdesleven hebben de drie hoofdpersonages al wat meer meegemaakt: terwijl Sex and the City draaide rond de zoektocht naar ‘Mr Big’, hebben in Lipstick Jungle twee van de drie vrouwen hun soulmate al gevonden en zijn ze er zelfs mee getrouwd. Maar dat betekent niet dat het op relationeel gebied van een leien dakje loopt, want de gehuwde vrouwen ontdekken nu dat de magie niet eeuwig blijft duren. Al in de eerste aflevering komen de twee huwelijken stevig onder druk te staan: Wendy’s man is het beu om in haar schaduw te staan en zijn carrière te moeten opgeven voor die van zijn vrouw, en wil dat ze kiest. En Nico is zo uitgekeken op haar saaie man, een universiteitsprofessor die enkel in boeken geïnteresseerd is, dat ze een affaire begint met een jonge hengst die voor haar magazine werkt – wellicht had ze enkele seminaries over ‘sexual harassment’ gemist.

Lipstick Jungle stelt de vraag hoe je als succesvolle carrièrevrouw je privéleven in goede banen moet leiden. Moet je zoals Wendy een deel van je eigen ambities opofferen om je man tevreden te stellen? Of moet je zoals Nico bereid zijn om je kinderwens op te geven als je de kans krijgt om hogerop te raken? Haar baas zegt haar vlakaf dat hij gemerkt heeft dat vrouwen minder ‘gefocust’ worden zodra ze moeder zijn. Maar het gros van de tijd gaat toch naar de problemen die de drie vrouwen hebben met de mannen in hun leven, een thema waar ze – à la Sex and the City – uitgebreid over roddelen terwijl ze eten, drinken of rondwandelen.

Ladies first

Sex and the City is qua belang niet te overschatten. Niet alleen was het een van de eerste kwaliteitsreeksen van kabelzender HBO (ze maakte haar debuut zes maanden vóór The Sopranos), het was ook de eerste serie waarin jonge vrouwen centraal stonden, die bovendien single, gelukkig en niet op hun mondje gevallen waren. Een klein jaar voor de start van Sex and the City had Ally McBeal al haar minirokjes uit de kast gehaald, maar haar manische tics en wanhopige zoektocht naar een vriend zorgden ervoor dat Time de reeks er op de cover van beschuldigde het feminisme te gronde te richten. Terwijl het viertal van Sex and the City in de zomer van 2000 op de voorpagina van datzelfde magazine mocht staan onder de titel: ‘Who Needs a Husband?’.

Het succes van Sex and the City zorgde ervoor dat het aantal sterke vrouwelijke personages op televisie stevig de lucht inging, van moeder en dochter Gilmore in The Gilmore Girls over Meredith Grey in Grey’s Anatomy tot Kate in Lost. En natuurlijk schoten de vergelijkbare series met enkele jonge vrouwen in de hoofdrol als paddenstoelen uit de grond. Er kwam in de VS ondertussen zelfs een speciale term voor de golf van ‘ copycats’: ‘Sex-ploitation’. Slechts weinig imitatoren konden het succes van het origineel benaderen. Desperate Housewives (dezelfde vier vrouwelijke archetypes, maar dan als huisvrouwen én met een mysterieuze intrige) is een van de uitzonderingen, net zoals de HBO-reeks Entourage, in se Sex and the City voor mannen.

Lipstick Jungle is de laatste in een rij pogingen om in de voetsporen van Sex and the City te treden. En daar wringt ook het schoentje. Terwijl Sex and The City origineel was en een stem gaf aan een groep – alleenstaande vrouwen in de dertig – die voordien nooit op televisie aan bod kwam, is deze serie heel wat minder vernieuwend. In de VS kwam bijvoorbeeld tegelijk met Lipstick Jungle het erg vergelijkbare Cashmere Maffia op het scherm, een reeks over… vier carrièrevrouwen in New York. Die serie was, om het helemaal ingewikkeld te maken, bedacht door Darren Star, de man achter Sex and the City. Uiteindelijk ging Cashmere Maffia slechts enkele weken mee, terwijl Lipstick Jungle wel kon overleven. Ook in de jungle van de tv-industrie geldt het recht van de sterkste.

LIPSTICK JUNGLE

Vanaf 5/6, elke donderdag 22.20 – VijfTV. Voor een dossier over de nieuwe Sex and the City-film, zie Weekend Knack van deze week.

Door Stefaan Werbrouck