Seth

1 Het eerste deel van Clyde Fans kwam bijna twintig jaar geleden uit. Waarom heeft het zo lang geduurd om het verhaal af te maken?

Seth: Toen ik met Clyde Fans begon in mijn eigen stripreeks Palookaville, zaten enkele ideeën over strips nog in mijn hoofd vastgeroest. Ik zag strips als een medium dat gebonden was aan een regelmaat, als een soort tijdschrift. Laten we zeggen dat ik elke drie maanden een nieuw deel van het verhaal wilde uitbrengen. Terwijl ik Clyde Fans tekende, is mijn idee daarover veranderd, ook al omdat strips meer en meer een labor of love aan het worden waren. Mijn inkomen hing er niet van af, dat verdien ik al een hele tijd met illustratie en design. Ik ben dus gaandeweg overgestapt op een systeem waarbij ik een deel van het verhaal publiceer zodra het klaar is. Ik leg mezelf niet meer dezelfde druk op. Strips maken is een saaie en zware taak, en dan kan het deugd doen om de tijd te nemen die je nodig acht. Het is sowieso niet voor iedere stripauteur haalbaar om geïnteresseerd te blijven in een project van zo’n lange adem.

2 Waarover gaat Clyde Fans volgens jou?

Seth: Misschien ben ik als auteur wel de persoon die daar het minst zicht op heeft. Ik heb geleerd om me geen zorgen te maken over de diepere betekenis van het verhaal. Aanvankelijk dacht ik dat ik vooral iets over twee personages en hun verschillende karakters aan het schrijven was, maar gaandeweg zag ik een soort mystieke onderlaag verschijnen, die uiteindelijk misschien meer belang heeft dan de personages zelf. Het boek is geleidelijk aan thematisch rijker geworden. Iemand zei me ooit dat een artiest genoeg zelfvertrouwen moet hebben om een stom idee tot het eind vol te houden. Met andere woorden: je mag je niet te veel zorgen te maken over je capaciteiten.

3 Je personages zijn tegenpolen die allebei op hun eigen manier sociaal mislukken. Akkoord?

Seth: Abraham is extravert en Simon introvert, dat klopt. Eigenlijk vormen ze twee kanten van mijn eigen persoonlijkheid. Ik ben sociaal en kan heel makkelijk functioneren op publieke aangelegenheden. Ik ben zeker niet verlegen. In die zin ben ik zoals Abraham. Tegelijk breng ik het grootste deel van mijn leven alleen in mijn studio door, en dan ben ik het gelukkigst. Dat is meer zoals Simon. In het algemeen waardeer ik introvertie meer dan extravertie. Het is makkelijker om alleen te blijven, denk ik. Als je je in de wereld beweegt, krijg je pas echt met jezelf te maken. Je ziet hoe andere mensen op je reageren. Als je alleen in je studio zit, heb je daar geen last van.