Turneroefeningen – Kathleen Turner blikt terug op leven en carrière, gênante momenten inbegrepen.

Kathleen Turner, Hachette, 265 blz.

Nicolas Cage heeft ooit een chihuahua gestolen, en zou tot twee keer toe gearresteerd zijn terwijl hij dronken achter het stuur zat. Althans, dat beweerde Hollywoodlegende Kathleen Turner toch in haar memoires Send Yourself Roses. Cage kon er niet om lachen en daagde Turner meteen voor de rechter toen het boek in de Verenigde Staten uitkwam. Ondertussen is de hele zaak in der minne geregeld: Turner heeft zich geëxcuseerd tegenover Cage omdat ze een en ander ‘uit de context’ heeft gerukt en zal een flinke som overmaken aan het goede doel van zijn keuze.

De hele Cagehistorie doet vermoeden dat er in Send Yourself Roses flink wat afgeroddeld wordt over het leven op en achter de sets in Hollywood. Maar dat blijkt nogal mee te vallen. Er staan wel wat sappige anekdotes in over allerlei acteurs – over hoe Debra Winger Michael Douglas gebeten heeft toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten bijvoorbeeld, of over hoe Dustin Hoffman het niet kon verkroppen dat hij geen staande ovatie kreeg na een toneelstuk – maar het is duidelijk dat dit boek maar één ster heeft: Turner zelf.

De actrice die vorig jaar nog juryvoorzitster was op het filmfestival van Gent, vertelt over haar woelige jeugd, waarin ze als dochter van een diplomaat de hele wereld rondtrok, haar eerste stappen in de acteerwereld en haar status als sekssymbool, die ze kreeg nadat ze in de jaren 80 schitterde in Body Heat. En haar uiterst herkenbare, hese stem ( ‘smoky, husky, sexy, tobacco-cured, scotch-laden, iconic’) krijgt zelfs een volledig eigen hoofdstuk.

Toch is Send Yourself Roses geen hagiografie geworden, want Turner gaat ook in op haar ‘magere’ jaren, en ze doet dat zonder een blad voor de mond te nemen. Begin jaren 90 kreeg ze een verlammende pijn in haar benen, en na een resem dokters te hebben gezien bleek ze te lijden aan artritis. Haar verminderde beweeglijkheid én de nefaste effecten van de medicijnen die ze moest nemen, zorgden ervoor dat Turner nauwelijks nog een rol aangeboden kreeg. Tegelijk liep haar huwelijk spaak en begon ze steeds meer haar toevlucht te zoeken tot de alcohol. Met als dieptepunt een ontluisterende passage waarin ze na ettelijke vodka’s stomdronken in elkaar zakt op het toilet van een chic restaurant. Eerlijk gezegd: eigenlijk is dat nog net iets gênanter dan een chihuahua stelen.

Stefaan Werbrouck