Vanaf volgende week drukt Paul Jambers op VTM de voetsporen van enkele Vlaamse toppolitici in Jambers in de politiek, maar zoals dat gaat in het medialandschap van vandaag lanceerde VIER net tevoren al een vergelijkbare fly-on-the-wall documentaire in de aanloop naar de verkiezingen: het tweedelige Schild en vriend, waarin journalist en reportagemaker Eric Goens met politici de hort opgaat en de gebeurtenissen van de afgelopen weken laat zien door hun ogen.
De titel van het tweeluik verwijst naar de beruchte zin waarmee tijdens de Brugse Metten in het begin van de veertiende eeuw de ‘franskiljons’ gescheiden werden van de rechtgeaarde Vlamingen. Een tweedeling die in dit geval ook al gebeurd was vóór de camera’s begonnen te draaien, want veel Franstalige politici waren er in de eerste aflevering van Schild en vriend niet te bespeuren. Wel de bekende Vlaamse koppen van Bart De Wever, Alexander De Croo, Bruno Tobback of Kris Peeters, die door Goens en zijn team gevolgd werden van de ene receptie naar de andere plechtige opening en tussendoor op de rooster werden gelegd.
Schild en vriend was niet wereldschokkend, en de stellingen die de politici innamen zijn ondertussen genoegzaam bekend voor iedereen die de actualiteit de laatste weken gevolgd heeft. Dus om nu te zeggen dat Goens en co. de definitieve documentaire hebben gemaakt om geïnformeerd het stemhokje in te trekken, zou overdreven zijn. Maar los daarvan was de eerste aflevering wel interessant. De meest nieuwswaardige momenten zaten in de interviews, meestal afgenomen in het bureau van die politici: dat Alexander De Croo en Bart De Wever nooit de beste maatjes zullen worden, was al bekend, dat de Open VLD tijdens de regeringsonderhandelingen van 2010 van op de zijlijn de N-VA had geadviseerd en mee had geholpen met de voorbereiding van dossiers veel minder. Dat De Wever de partij van De Croo desondanks nooit mee in het bad heeft getrokken, was ‘zeer negatief voor de vertrouwensvorming’ tussen de twee politici, zoals De Croo het verwoordde.
De mooiste momenten uit Schild en vriend waren echter die waarin de camera’s gewoon registreerden, zonder al te veel commentaar erbij. Liesbeth Homans die Bart De Wever vraagt om haar toch zeker niet naar voren te schuiven als kandidaat-minister-president van de N-VA, en de voorzitter – die net ervoor net dat heeft gedaan tegen een journalist – die na even schuldbewust rondkijken op zoek naar camera’s en microfoons zegt dat hij ‘suggestieve antwoorden’ heeft gegeven. Of Wouter Beke die een zangrecital bezoekt van zijn zoon en na tien minuten alweer weg moet omdat de gemeenteraad van Leopoldsburg bijna begint. In die scènes was Schild en vriend even ‘Het leven zoals het is: toppoliticus’, en net daar maakte de docu het verschil met de vele debat- en discussieprogramma’s die dezer dagen uitgestrooid worden.
Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld
*** Woensdag 7/5 en 14/5, VIER
DOOR STEFAAN WERBROUCK
HOMANS DIE DE WEVER VRAAGT HAAR TOCH ZEKER NIET NAAR VOREN TE SCHUIVEN ALS KANDIDAAT-MINISTER-PRESIDENT: DE MOOISTE MOMENTEN UIT SCHILD EN VRIEND WAREN DIE WAARIN DE CAMERA’S GEWOON REGISTREERDEN.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
