JOHNNY CASH AAN DE RUPEL Arno stimuleert zijn oude maatje Roland tot grote dingen.

Lime & Coconut(Virgin)

Als je in Boom opgegroeid bent, in het midden van het deprimerend desolate van de steenbakkersites, dan snuif je de sfeer op van je eigen versie van de katoenplantages in de Mississippi Delta, en is de blues je gedroomde metgezel. Natuurlijk is Roland al sinds jaar en dag de onbetwiste veldheer van de roots in ons land, al ontbrak hem soms de zelfdiscipline. Maar net zoals zijn leven zelf met ouder worden iets meer gestructureerd lijkt, is ook deze plaat niet het rommeltje dat we op vorige weleens wilden tegenkomen. Producer van het album is ‘compagnon’ Arno – van wie je niet meteen een geordende en gedisciplineerde aanpak verwacht – en hij is erin geslaagd van Lime & Coconut een album van gestileerde rauwheid te maken, met een mix van eigen nummers, opgepoetste traditionals en een handvol covers. Nu staat ‘oppoetsen’ niet gelijk met ‘de boenwas erover’. Bij Roland heet dat ‘het stof er met een rochel afblazen’. Klassewerk is te horen op Alberta, en de twee oude Stones-composities The Spider And The Fly en Good Times, Bad Times. Een gitaar à l’improviste en een stem die naarmate de leeftijd vordert, en gesmeerd door menig spiritueel vocht, een breder spectrum blijkt te kunnen bestrijken. Roland zingt, nou ja…, als de groten.

In Lime In The Coconut klinkt hij bijzonder negroïde, John Hiatt in het kwadraat. Enkele van de eigen nummers vallen wat lichtjes uit, en vervallen hier en daar zelfs in loltrapperij van een ouwe rukker: Kosher Kamasutra en Bird In My Pyjamas, het zegt eigenlijk al genoeg. Maar lachen met de eigen miserie is eigen aan Roland. Hij is een man van de ‘amusatie’, de speelsheid klinkt in elk nummer. Knipogen op overschot, het bohémienleven heeft van hem een gesterkte, maar ook een gelukkige mens gemaakt. Opvallend is de tongue-in-cheek parlando in That’s Amore, Napoli nu ook aan de Rupel, en als afsluiter, een verrassende, maar zeer aangename cover van Jesse Winchesters Do It!, waarmee Roland aangeeft dat country, folk en blues geen geheimen meer voor hem hebben. Je hebt dan ook de neiging hem de Vlaamse Johnny Cash te noemen. Maar die is dood. You roll on, Rolle!Eddy Hendrix

door peter van dyck