De mensen even doen vergeten dat ze op een weide staan: dat is de ambitie van Arid voor Werchter. Met de stadionrockallures die hun muziek eigen is, moet dat lukken.

vrijdag 28 tot en met zondag 30 juni

Werchter

INFO: www.rockwerchter.be

ONZE TIPS:Rock Werchter is ondenkbaar geworden zonder de elektronische acts, waaronder Luke Slater, Green Velvet en – voor de derde keer in vier jaar tijd – Faithless, die erin slagen een hele weide aan het dansen te krijgen. Vooral de eerste dag is heel erg dance-georiënteerd. Om naar uit te kijken zijn het exclusieve comebackoptreden van dEUS (28/6), dat na een lange sabbatperiode zijn tiende verjaardag viert, Queens Of The Stone Age (29/6) en de Red Hot Chili Peppers (29/6), die sinds hun vorige album Californication weer in bloedvorm verkeren.

De Pyramid Marquee belooft vooral op zaterdag 29/6 veel met Cornelius, Lambchop, Calexico, Ozark Henry, Air en de jonge talenten Ed Harcourt en Röyksopp. Eveneens een man om in het oog te houden, is Hawksley Workman (30/6), de tapdansende Canadees die een van de revelaties was op de recentste editie van De Nachten in Antwerpen. Tricky moest afzeggen, maar met Michael Franti & Spearhead is toch een herhaling van een van de hoogtepunten van Pukkelpop vorig jaar mogelijk.

‘Ik ben meer een Marquee-tentmens’

Door Peter Van Dyck

Erykah Badu, Coldplay en Lamb: dat zijn de acts die Jasper Steverlynck, zelf met Arid op zondag 30 juni op het grote podium, in Werchter niet wil missen. ‘Erykah Badu heeft een fantastische stem en veel charisma. In haar vind ik de soul die ik bij de meeste hedendaagse R&B mis. De debuutplaat van Coldplay kon ik heel erg smaken, maar ik ben vooral benieuwd hoe ze met die intimistische muziek hun optreden op het hoofdpodium zullen aanpakken. Lamb is een apart verhaal. Ik heb Andy Barlow intussen al enkele keren ontmoet en goed leren kennen. Al kan ik de muziek van Lamb hoe dan ook appreciëren: als je met zo iemand een fijne verstandhouding hebt, kijk je toch met nóg meer belangstelling naar wat hij doet.’

Was je in je pre-Aridperiode een verwoed festivalganger?

Jasper Steverlynck: Op Rock Werchter en Pinkpop vond je me wel. Ik ging puur voor de muziek. Daarom maken de verschillende podia op heel wat festivals het me tegenwoordig zo moeilijk. Want dan blijkt dat je de drie groepen die je absoluut wil zien, toch niet allemaal in de beste omstandigheden kunt bekijken. Ik ben meer een Marquee-tentmens: de optredens daar hebben iets intiemers.

Welke optredens zijn je bijgebleven?

Steverlynck: Het fameuze modderfestival, T/W ’96 met onder meer Red Hot Chili Peppers. Het jaar ervoor was ook bijzonder, omdat het de enige keer ooit was dat ik Jeff Buckley zag. Ik had mij al vroeg een plaats op de eerste rij aan dat zijpodium veroverd. Het verraste mij dat Buckley, hoewel hij ook wat zachtere nummers speelde, erin slaagde om een grote betrokkenheid bij de toeschouwers te creëren. Je vergat even dat je op een festivalweide stond. Pas op, ik heb ook al genoten van mega-acts als Lenny Kravitz en Metallica. Een festival heeft die grootsheid toch ook wel nodig.

In die optiek passen jullie wel op Rock Werchter: jullie muziek wordt stadionrockallures toegemeten. Op het Nederlandse Pinkpop en het Duitse Rock Am Ring is al gebleken dat jullie songs in die situatie goed gedijen.

Steverlynck: Bedankt, maar er is toch nog een verschil met bijvoorbeeld Faithless, bij wie iedereen direct mee is en staat te springen.

In de eerste kritieken op ‘All Is Quiet Now’ staat te lezen dat Arid meer een groep is geworden. De plaat wordt organischer bevonden dan het debuut.

Steverlynck: Dat komt omdat we zoveel on the road zijn geweest. Zulke lange tournees met Counting Crows en Suede: weinigen krijgen zo’n kans. Spijtig dat de distributie van Little Things Of Venom wat spaak liep. In een aantal landen waar we optraden, was onze plaat niet eens verkrijgbaar. Dat moet deze keer anders – we rekenen er in elk geval op om binnenkort weer veel over de grenzen te kunnen spelen.

Het was ook onze intentie om meer ons livegeluid te benaderen. Daarom viel onze producerkeuze op Mark Howard ( bekend van zijn werk met U2 en Daniel Lanois, pvd). Hij houdt vast aan vrij onconventionele, oude opnametechnieken. Hij neemt live op, in één ruimte, zónder ProTools. Dat avontuur sprak ons wel aan.