JEUGD, ROEM EN TRAGEDIE. HET LEVENSVERHAAL VAN ARTHUR RIMBAUD HEEFT ALLES IN HUIS VOOR EEN KLEURRIJKE TENTOONSTELLING.

BOZAR

PSK, KONINGSSTRAAT 10 IN BRUSSEL, TOT 16 MEI. tel. 02 507 82 00 en www.bozar.be

Rimbaud, een seizoen in de hel

Het Paleis voor Schone Kunsten rolt 2004 in met drie min of meer gelijklopende tentoonstellingen: Rimbaud, Rond het Symbolisme en Jean Arp. Rimbaud, een seizoen in de hel komt uit de bus als de meest extraverte van de drie, een eigenschap die veel te maken heeft met het dramatische aura rond de romance tussen Rimbaud en Verlaine in het Brussel van 1873. In dat jaar publiceerde het jeugdige genie van de Franse literatuur zijn befaamde gedichtenbundel Une saison en enfer. Rimbaud was toen pas 19. Nadat zijn werk was uitgegeven, trok hij een streep onder zijn literaire loopbaan. Hij begaf zich na omzwervingen door Europa naar het zwarte continent om er op zijn 37e aan kanker te sterven. Aan zijn relatie met Verlaine kwam een eind na een felle ruzie in een hotel in Brussel. Een dronken Verlaine vuurde tot tweemaal toe op zijn jonge metgezel, waarna het duo bij de politie belandde. Wegens de ‘moreel verwerpelijke’ aard van het conflict werd het dossier – met brieven, gedichten, tekeningen, officiële documenten en de neerslag van de rechtszaak – jarenlang achter slot en grendel bewaard, maar voor de 150e verjaardag van Rimbaud werd het archief vrijgegeven. Een seizoen in de hel gaat uit van het dossier en verbindt het met de levensloop en het literaire kunnen van Rimbaud. Het met de nodige bezieling behandelde concept staat op naam van Blitz (met Steven van Watermeulen en Oscar van den Boogaard), het ontwerp- atelier B-architecten zorgde voor de vormgeving. Met gunstige gevolgen, want Rimbaud spreekt zo mogelijk nog meer tot de verbeelding eens je de veertien zalen bent doorgelopen. De makers hebben de zaak niet per se aanschouwelijk proberen voor te stellen. Een seizoen in de hel pikt eerder in op zielenroerselen als de rebellie, de romantische vrijheidsdrang en de verloren gewaande droom die Rimbaud met zich meedroeg. Zo wordt via een groene absintkamer verwezen naar de gekmakende drank (aardig detail: de verbitterde clochard Verlaine vroeg in zijn stamcafé altijd twee drankjes: een voor hemzelf en een voor Arthur) en refereert de laatste, met zwart zand bedekte Abessiniëzaal aan de tragische zwanenzang van de zieke Rimbaud. Heel af en toe klinkt een te schoolse noot en werd er iets te kwistig geconstrueerd, maar afgezien hiervan blijft Een seizoen in de hel vlot op de sporen. De expo kan zonder veel haperen iets overbrengen waar nooit sleet op komt: jeugd, roem en een schepje tragedie. Bonusmateriaal: op vrijdag 26 maart treedt rockzangeres en Rimbaud-adept Patti Smith op in het PSK. Ze zal er zoals op haar eerste concert in ’78 een liedje kwelen ( Land, met de strofe And I fill my nose with snow, Go Rimbaud) en voorlezen uit het werk van haar idool. Els Fiers

Els Fiers