Francesca VantHielen steekt Bart Peeters naar de kroon. Ze presenteert dit jaar niet alleen ‘Sterren Op De Dansvloer’ maar ook de tweede serie van ‘De Werf’ (elke woensdag en vrijdag, vanaf 10/3 – vtm). Door Gunter Van Assche

1 Wat vond je het opmerkelijkst aan de eerste serie van ‘De Werf’?

Dat de underdogs, het lesbische koppel Nele en Fanny, het haalden van de grote kanshebbers. Zoiets lijkt wel een typisch patroon in Vlaanderen. In Idool won de langharige rocker Peter Evrard ook van de commerciële idooltjes. In ons land moet je het dus niet alleen van een schoon poepke en een gladde stijl hebben. Zelfs averechtse mensen kunnen hier als populairste uit een wedstrijd komen.

2 Wat was de grootste teleurstelling? De inmenging van het Vlaams Belang?

Ach, die hebben heel snel hun kop weer ingetrokken. De vader van een van de finalisten zetelde in de gemeenteraad voor het Vlaams Belang en lanceerde een oproep, maar de partij wilde liever niet met een spelprogramma geassocieerd worden. Ik heb er geen wrange nasmaak aan overgehouden.

3 Wat vind je van de concurrentie – ‘The Block’ op VT4?

Dat programma zit wel wat in dezelfde sfeer, maar er zijn toch een paar wezenlijke verschillen met De Werf. Bij ons is de competitiefactor bijvoorbeeld minder wurgend. Iedereen werkt samen aan één gebouw, de nadruk ligt veel meer op de samenwerking.

4 Verbouwen is een van de vijf belangrijkste redenen waarom koppels scheiden. Iets van gemerkt bij ‘De Werf’?

Nee. (lacht) Het programma is heel spannend voor de deelnemers, maar het goede is dat we elke week een koppel wegsturen, géén individu. Ik denk dat de meeste koppels eerder naar elkaar toegroeien dan verscheurd worden. Ze moeten op elkaar bouwen, en daardoor wordt het ‘wij-tegen-de-rest’-gevoel alleen maar sterker.

5 Wat is voor jou het mooiste gebouw ter wereld?

Het mooiste gebouw dat ik ken, is tegelijk ook het lelijkste. Toen ik aan de unief studeerde, zat ik net naast de basiliek van Koekelberg op kot. Overdag vond ik het foeilelijk, niet om aan te zien zelfs, maar als ik er ’s nachts naar keek, stond ik vaak sprakeloos. Verlichting geeft de Basiliek iets heel feeërieks. Het maakt zelfs dat potsierlijke rode kruis op de koepel geweldig mooi.

6 Wat is het beste dat je onlangs hebt gezien op tv?

Ik bekijk tegenwoordig vooral dvd’s van series die ik heb gemist op tv. Six Feet Under, bijvoorbeeld. Al na een paar afleveringen had ik afkickverschijnselen. De zwarte humor van de serie is fantastisch, maar ook de mankementen bij de familie begrafenisondernemers. Heel herkenbaar, allemaal.

7 Welk reality-programma volg je met plezier?

De Werf. Eigenlijk is dat ook de enige reality-serie die ik van a tot z bekijk. De meeste reality zegt me niet veel. Ik doe liever andere dingen: dansen, naar het theater gaan of koken voor vrienden.

8 Wat vind je dan de meest verwerpelijke reality-tv?

Vroeger dacht ik bij reality onmiddellijk aan Temptation Island en Big Brother. Platvloerse televisie. Maar toen had ik Peking Express nog niet gezien. Ik had eerlijk gezegd een beetje schrik toen ik met De Werf begon. Maar ik heb er echt op toegezien dat het niet afgleed naar Big Brother-toestanden.

9 Wanneer heb je de meest onvergetelijke tango gedanst?

Niet eens in Buenos Aires, zoals je zou denken. Op Tour N’ Taxi in Brussel, omdat ik toen de tango op een andere manier heb leren kennen. Er was een salsa-avond in de spiegelzaal en om vijf uur ’s nachts stond nog één tangodanser overeind, die me ten dans vroeg met een pint in zijn hand. We hebben toen tot in de vroege uurtjes gedanst, tot de dj ons buitenjaagde.

10 Wat is de meest vernietigende kritiek die je ooit kreeg? Die van Vincent Van Quickenborne in ‘Jambers Onder Zeil’ mag je gerust vergeten.

Toen hij zei dat ik cellulitis had? Maar dat was een grapje! Vincent is een vriend. Zijn opmerking kwam niet echt sympathiek over, maar het was helemaal niet zo bedoeld, integendeel. Ik vond het erg dat hij nadien zo hard werd aangepakt door sommige vrouwenbewegingen. (Denkt na) Eigenlijk heb ik nog nooit van iemand echt een smerige veeg uit de pan gekregen. Toch niet in mijn gezicht, in elk geval. l

Gunter Van Assche