IN ‘De Farm’ worden acht Vlamingen en evenveel Nederlanders dertien weken lang opgesloten op een boerderij in Zuid-Afrika. Evi Hanssen presenteert (Elke Vrijdag – 21.00 VTM).

1 ‘ De Farm’ wordt vergeleken met ‘Big Brother’ én ‘Expeditie Robinson’.

De vergelijking met Big Brother gaat niet op: De Farm isoleert wel mensen, maar de camera’s worden niet op hen gericht als ze gaan douchen. Het heeft meer weg van Expeditie Robinson. Er is geen gas, elektriciteit of sanitair. De kandidaten moeten het stellen met een moestuintje, een waterput en een visvijver. In de loop van de weken komen er meer dieren en is er dus meer voedsel.

2 Wordt Vlaanderen uitgespeeld tegen Nederland?

Absoluut niet. Als er al kliekjes waren, dan lag het aan de mensen zelf. Het sociale aspect is heel belangrijk in het programma. De kandidaten moeten in groep kunnen werken.

3 Ik dacht net dat je het verder schopte met een slecht karakter.

Dat is niet helemaal waar. Wat wél klopt, is dat de afvallers het lot van de anderen bepalen. Wie naar huis moet, duidt namelijk de nieuwe farmleider aan. Dat zorgde voor de grootste moeilijkheden én voor een van de grappigste elementen in het programma. Vaak duidden afvallers uit wraak de minst competente kandidaat aan.

4 In Engeland presenteerde Rebecca Loos, die voor ophef zorgde door met een brede glimlach een varken te bevredigen. Moest jij ook boerderijdieren beroeren?

De kandidaten zijn de echte sterren bij ons. Ik ben samen met Gijs (Staverman, de Nederlandse copresentator; nvdr.) niet meer dan een tussenschakel. Ik blijf dus op veilige afstand van alle dieren. Nu, wat Rebecca Loos betreft: dat varken genoot er zichtbaar van, no harm done.

5 De VRT moest je vertrek met lede ogen aanzien, maar begreep dat je liever in een kleinere omgeving ging werken.

Ja, daarom heb ik ook voor Eyeworks getekend, en niet bij VTM. Ik heb VRT en VTM altijd twee mastodonten gevonden, en ik was bang om in een poel terecht te komen. Ik wil nog wat risico’s nemen, en ik was gek geweest om deze kans te weigeren. Ik zit nu meer op dezelfde golflengte bij de mensen van Eyeworks dan dat bij VRT het geval was.

6 Je volgde twee jaar jazzstudio in Antwerpen en later nog eens drie jaar conservatorium. Je leek duidelijk te weten wat je wilt.

Ja, en toch doe ik er niets mee, terwijl ik nog altijd een uurtje piano per week volg. Ach, ik kan blijven roepen dat ik iets met muziek wil doen, maar ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel dat het er niet meer van zal komen.

7 In de quiz ‘Het Verstand Van Vlaanderen’ zou Elvis Presley je sterkste punt zijn geweest. Dat viel op z’n zachtst gezegd nogal tegen.

Ach, ik was daar zonder verwachtingen aan begonnen, en maar goed ook. (lacht) Na de opnames hoorde je allerlei mensen klagen dat hun computer niet werkte en zo. Maar bij mij werkte alles naar behoren, ik wist gewoon nooit het antwoord. Het was hilarisch om te zien hoe quizfreaks als Ben Crabbé zich in de coulissen stonden op te jagen. Die meenden dat echt, maar ik neem het allemaal niet zo serieus op.

8 Toen je onlangs een Zamu-award overhandigde, maakte je een allusie op het kleine-penissenverhaal. Zit je daarmee verveeld?

Ik kom daar niet graag op terug, omdat ik van die kleine penissen hoegenaamd niet mijn handelsmerk wil maken. (lacht) Maar ik kan die dubieuze roem wel relativeren. Volgende week vertelt iemand een veel shockerender verhaal, en dan spreekt niemand nog over mij.

9 Ik las op het internet dat je je intussen ook het lot van verwaarloosde dobermanns aantrekt. Hondenmens?

Nee, dat is een andere Evi Hanssens. Heel grappig: een heleboel mensen spreken me daarover aan, terwijl ik niet eens een dobermann héb. De enige hond die ik ooit had, was een verschrikkelijk luie labrador – Sammeke. Ik geef mijn geld aan daklozen en acties zoals Tsunami 12-12.

10 In ‘Boobytrap’ op TMF greep je elke keer naar je borsten om af te sluiten. Er waren mensen die daar stills van maakten en op het internet plaatsten. Vind je dat niet akelig?

Ach, ik lees en bekijk lang niet alles wat over me gepubliceerd wordt. Zolang mijn kennissen en familie weten wie ik écht ben, maak ik me geen zorgen. Dat mensen met een fototoestel voor hun televisietoestel zitten, is raar maar wel te relativeren. Over twintig jaar hangen mijn borsten wellicht iets lager dan nu, en dan heb ik zelf nog iets om naar terug te kijken.l

DOOR GUNTER VAN ASSCHE

‘IK WIL VAN kleine penissen allerminst mijn handelsmerk maken.’