DE BELPOP WORDT VEREEUWIGD IN TIEN VERZAMELCD’S (ééN PER JAAR, VAN 1980 TOT 1989) DIE VERSCHIJNEN ONDER DE NOEMER ‘BEL80’. NET ZOALS STUDIO BRUSSEL (BEL80, ELKE ZO VANAF 10/7) ZETTEN WIJ DAAROM ELKE WEEK EEN MARKANT FIGUUR VAN TOEN IN DE KIJKER. DEZE WEEK: Jo Bogaert, het brein achter Technotronic.

1 Je verdiende als ‘ernstige’ rockgitarist tien jaar lang geen rooie cent, en toen ontdekte je als new beat-producer het snelle geld. Wat doet dat met een mens?

Het maakt je cynischer. Je verlegt je normen, al moet ik toegeven dat ik daar niet helemaal gelukkig mee was.

2 Wist je meteen dat je goud in handen had toen Ya Kid K alias Manuela Kamosi haar rap op de Technotronic-hit ‘Pump Up The Jam’ zette?

Ik had wel een vermoeden dat het kon aanslaan, maar dat het zo’n vaart zou nemen, had ik niet durven te denken. Het nummer kwam ontzettend snel tot stand, vooral dat sloeg me met verstomming. Manuela had de avond voordien in een kwartier tijd de tekst geschreven, en na amper een uur stond de song al helemaal op punt.

3 Was Manuela, achteraf bekeken, te jong voor het succes?

Ja. Ze was pas 17 en werd slecht begeleid. Ze tekende bij een Londens managementbureau dat enkel geld uit haar wou kloppen en een verdere samenwerking met Technotronic onmogelijk maakte. Zij was te jong en ikzelf met m’n 34 al te oud. Toen me gevraagd werd een live-act in elkaar te steken, had ik daar absoluut geen zin in. Ik wou enkel nog m’n eigen ding doen. Op m’n 25e was ik in m’n jeugdige overmoed waarschijnlijk wél ingegaan op de vele aanbiedingen.

4 Ondanks ‘Pump Up The Jam’ bestempel je Technotronic als een tragisch verhaal. Waarom?

Simpel: niemand was klaar voor het succes. Neem nu de toestanden met Felly, de mannequin die we inhuurden om Pump Up The Jam te promoten. We hadden meteen open kaart moeten spelen en toegeven dat zij het nummer niet had ingezongen. Het tweede album maakte ik onder enorme stress, en dat had een nefaste invloed op de creativiteit.

5 Een wereldhit als ‘Pump Up The Jam’ scoren, maakt dat je hoofd leeg van financiële kopzorgen?

Dat kan je wel zeggen, ja. In het collectieve geheugen blijft enkel Pump Up The Jam hangen, maar wat vooral geld in het laatje bracht, is de verkoop van de eerste full-cd, met in totaal vijf hits. Niet dat het tot vandaag massale inkomsten oplevert, maar Pump Up The Jam blijft wel een eigen leven leiden. De lui achter Crazy Frog hebben er bijvoorbeeld net nog een cover van opgenomen.

6 Heb je nadien nog zo’n magisch studiomoment à la ‘Pump Up The Jam’ mogen smaken?

Ja, toen ik als producer met Gabriel Rios in de studio zat. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Een artiest met zo’n rijke verbeelding was ik nog niet tegen het lijf gelopen.

7 Je was er inderdaad als de kippen bij om Gabriel ‘een hele grote’ te noemen. Waaraan merk je dat?

Aan zijn all-round talent. Op de kunstschool viel hij al op en werd hij door galerijhouders gevolgd. Als hij morgen zijn zinnen zet op een roman of een film, dan brengt hij het er ongetwijfeld óók goed af. Hij is superbegaafd.

8 Is de huidige generatie Belpopmuzikanten goed bezig?

Ze is veel volwassener en professioneler dan de new wave-lichting van de jaren ’80. Aan songschrijvers als Joost Zweegers, Ozark Henry en Tom Barman merk je dat de lat nu veel hoger ligt. Het blijft moeilijk om een Belpopgroep internationaal te lanceren – Vaya Con Dios of Zap Mama zijn wel degelijk uitzonderingen. Met een kleinschalige aanpak lukt het misschien: zo begint An Pierlé stilaan in Frankrijk iets te betekenen, net als Arno.

9 Welke goeie raad zou je jonge muzikanten meegeven?

Wees kritisch voor jezelf. Stel je de vraag: ‘Speel ik muziek omdat ik het leuk vind of ambieer ik een carrière?’. In het tweede geval moet je er helemaal voor gaan en je leven aan de muziek wijden. Ik geloof niet dat je talent ontdekt via Star Academy of Idool. Talent moet zichzelf ontwikkelen.

10 Wat was de meest bizarre plek waar je met je eigen muziek geconfronteerd werd?

Een bevriend schilder bezocht ooit een Amerikaans indianenreservaat. Toen de chief hem meenam naar een godvergeten café, hoorde hij daar Pump Up The Jam. Hij vertelde dat die song van een kameraad van hem was en werd prompt met alle denkbare egards bejegend. (lacht) l

DOOR PETER VAN DYCK