22 films in de hoofdcompetitie, 20 in de nevensectie Un Certain Regard, 25 in de Quinzaine des Réalisateurs, 15 in de Semaine de la Critique, een klad special-, out of competition- en midnight-screenings, plus honderden vertoningen op de Marché du Film. Hoeveel nieuwe titels er straks in Cannes zullen worden voorgesteld, valt naar jaarlijkse gewoonte amper bij te houden, maar deze 12 staan alvast met stip in onze agenda genoteerd. Een vooruitblik op editie 61.

24 City

Jia Zhangke, China l competitie

Het Chinese rastalent Jia Zhangke zet zijn eenmansoorlog tegen het neokapitalisme en de daarmee gepaard gaande uitbuiting en verloedering verder met zijn zesde langspeler 24 City. Dat is de naam van een appartementsblok (waar Jia tegelijkertijd ook een documentaire over draaide) waar ooit een staatsfabriek stond en waarin drie generaties worden gevolgd – van de jaren vijftig over de seventies tot nu – op hun grote economische sprong voorwaarts. Politiek en poëzie opnieuw verenigd dus, in deze opvolger voor zijn Gouden Leeuwwinnaar Still Life.

Soi Cowboy

Thomas Clay, Groot-Brittannië l Un Certain Regard

In 2005 leverde de Britse bad boy Thomas Clay nog dé shocker van het festival af met het grimmige tienerdrama The Great Ecstasy of Robert Carmichael, waarbij vooral de hondsbrutale groepsverkrachting de nodige pastis en escargots halfverteerd terug op de Croisette deden belanden. Zeker uitkijken naar Clays tweede dus: geen zonnige western over manhaftige cowboys zoals de titel doet vermoeden. Wel een wrang zedendrama over misbruik, uitbuiting en sekstoerisme, met een Britse vetlap en zijn Thaise maîtresse die elkaar ontmoeten in het hoerenkwartier van Bangkok.

Liverpool

Lisandro Alonso, Argentinië l Quinzaine des Réalisateurs

Shots die minutenlang worden aangehouden, personages die zich zwijgzaam door het beeld slepen en gestes en geluiden die meer zeggen dan de schaarse dialogen. Lisandro Alonso’s armeluizencinema is duidelijk niet bedoeld voor ADHD-patiënten of lieden die Quentin Tarantino al ‘experimentele cinema’ vinden, maar dat maakt zijn minimalistische, uitgebeende films niet minder hypnotiserend en intens. Het prijsbeest van de nieuwe Argentijnse cinema, eerder verantwoordelijk voor de hallucinante jungletrip Los Muertos, komt naar Cannes met zijn vierde langspeler: een verhaal over een zeehandelaar die na jaren ronddobberen op de oceanen terugkeert naar zijn geboortegrond in Tierra del Fuego.

Blindness

Fernando Meirelles, VS l competitie

Als een openingsfilm de brug moet slaan tussen kunst en commercie, dan lijkt Blindness de ideale keus. Niet alleen gaat het om een prestigieuze romanverfilming naar het gelijknamige boek van de Portugese Nobelprijswinnaar José Saramago; zowel voor als achter de camera staat aardig wat talent dat ook al ervaring heeft met rode lopers. In casu: de Braziliaanse regisseur Fernando Meirelles ( Cidade de Deus, The Constant Gardener), plus een internationale topcast onder aanvoering van Mark Ruffalo, Gael García Bernal en vooral Julianne Moore. Die laatste speelt in deze dramatische psychothriller een dokteres die in een stad terechtkomt waar iedereen plots blind wordt terwijl zij als enige haar zicht behoudt.

Tokyo!

Bong Joon-ho, Michel Gondry, Leos Carax Japan-Korea-Frankrijk l Un Certain Regard

Drie makers, drie verhalen, één film en één stad. Waar omnibusfilms meestal matige mozaïeken zijn waarin regisseurs nog gauw hun afleggertjes kwijt kunnen, zou deze grootstadtriptiek wel eens de uitzondering op de regel kunnen worden. In de regiestoel zitten immers het Koreaanse goudhaantje Bong Joon-ho ( The Host), het Franse enfant terrible Léos Carax ( Les amants du Pont Neuf) en zijn surrealistische landgenoot Michel Gondry ( Eternal Sunshine of the Spotless Mind). Tokio bekeken door drie outsiders en bevolkt door verliefde kluizenaars, ronddolende rioolmonsters en schrijfsters die – géén grap – tot meubilair muteren.

Entre les Murs

Laurent Cantet, Frankrijk l competitie

De Franse auteurscinema heeft betere tijden gekend en de Cannesinzendingen van eigen bodem bleken de jongste jaren allesbehalve inoubliable. Maar beterschap lijkt in zicht. In de competitie zit dit keer immers nieuw werk van respectabele auteurs als Arnaud Desplechin ( Un conte de Noël), Philippe Garrel ( La frontière de l’Aube) en vooral Laurent Cantet, die met de sociaal bewogen drama’s Ressources humaines en L’emploi du temps twee van de beste, Franse films van de voorbije jaren afleverde. Dit jaar dingt hij mee naar de Gouden Palm met Entre les murs, een verfilming van de semi-autobiografische bestseller van François Bégaudeau over diens ervaringen als leraar op een middelbare school in hartje Parijs.

Two Lovers

James Gray, VS l competitie

Vorig jaar werd zijn langverwachte misdaaddrama We Own the Night nog op een striemend fluitconcert onthaald, maar dat heeft James Gray ( Little Odessa, The Yards) niet afgeschrikt. Het Amerikaanse rastalent mag dan bekend staan als traagfilmer (amper drie films op 15 jaar tijd), zijn vierde langspeler wist Gray in minder dan acht maanden in te blikken en de synopsis belooft nog meer verrassingen. Geen fatalistische gangsterkroniek over ontwrichte families deze keer, maar een romantische komedie godbetert! Grayhabitué Joaquin Phoenix geeft gestalte aan een dertiger uit Brooklyn die verondersteld wordt met een familievriendin te trouwen maar verliefd wordt op zijn franke buurvrouw (Gwyneth Paltrow). Eén ding lijkt alvast gegarandeerd: een Shakespeare in Love wordt dit niet.

Changeling

Clint Eastwood, VS l competitie

Waar de meeste mensen op hun 78e een partijtje wiezen al een hele opgave vinden, lijkt Holly-woodicoon Clint Eastwood op die leeftijd productiever en scherper dan ooit. Amper een jaar na zijn indrukwekkende oorlogsdiptiek Flags of Our Fathers en Letters from Iwo Jima zakt good ol’ Clint naar de Croisette af – waar hij eerder schitterde met Pale Rider, Bird en Mystic River – met de kritische, op ware feiten gebaseerde mysterythriller Changeling. Die speelt zich af ten tijde van de Grote Depressie en toont hoe de LAPD een jonge moeder (Angelina Jolie) onder de nodige mediafanfare haar gekidnapte zoontje terugbezorgt. Alleen blijkt het om een ander joch te gaan en wordt ze aangemaand om vooral geen lastige vragen te stellen. Een duister drama over corruptie, uitbuiting en seksisme, met John Malkovich en Amy Ryan in de voornaamste bijrollen.

Vicky Cristina Barcelona

Woody Allen, VS l buiten competitie

Drie jaar geleden wist Woody Allen zijn carrière in Cannes nog verrassend te reanimeren met het clevere moraalspel Match Point, om in Venetië vervolgens nieuwe dieptepunten te verkennen met de doodse ondingen Scoop en Cassandra’s Dream. ‘Toch maar beter een wereldpremière in Cannes dus’, moet the Woodster nu hebben gedacht, want het is op de Croisette dat hij straks zijn 39e langspeler voorstelt: een romantische komedie – what else? – over een schilder (Javier Bardem) die in Barcelona aanpapt met twee Amerikaanse toeristes (Scarlett Johansson & Rebecca Hall) en het daardoor aan de stok krijgt met zijn jaloerse ex (Penelope Cruz).

Che

Steven Soderbergh, VS l competitie

Met Bubble, The Good German en Ocean’s Twelve en Thirteen verkeerde Steven Soderbergh de voorbije jaren niet bepaald in topvorm. Gelukkig schrijft, draait en regisseert de ex-Gouden Palmwinnaar (voor zijn debuut Sex, Lies & Videotape in 1989) nog altijd sneller dan zijn schaduw. Meer dan twaalf maanden heeft zijn Che Guevarabiopic dan ook niet op zich laten wachten. Dubbel indrukwekkend omdat het een episch project betreft dat bestaat uit twee films die apart zullen worden uitgebracht – The Argentine (over Che’s rol in de Cubaanse Revolutie naast Fidel Castro) en Guerilla (over zijn latere leven tot aan zijn dood in de Boliviaanse jungle) – en die in totaal vier en een half uur zullen duren. Net zo lang als De Tien Geboden dus, maar dan volgens Marx en met Benicio del Toro met baard en baret als de mythische communistische vrijheidsstrijder.

Door Dave Mestdach