‘Ik heb het gevoel dat in 2015 of 2016 de top in Amerika bereikt zal zijn, en dat we in de volgende jaren een neergang zullen zien.’ Zo vertelde John Landgraf, de baas van de Amerikaanse zender FX, in mei op de Television Critics Association Press Tour in Los Angeles, een evenement voor tv-makers en journalisten. Landgraf had even alles nageteld en was tot de conclusie gekomen dat er in 2015 meer dan 400 tv-series zouden worden gemaakt, een record. Allicht is dat ook meer dan volgend jaar, dacht hij, want zo’n massale productie is niet vol te houden. Landgraf gebruikte de term ‘peak TV’, een verwijzing naar ‘peak oil’, het moment waarop de oliereserves wereldwijd beginnen op te raken en de productie begint te dalen.
Dat het aanbod op tv groot is, te groot om nog te behappen, zal niemand ontkennen: voor velen is het verzadigingspunt zelfs al een paar jaar geleden bereikt, en toen moesten Netflix, Amazon en andere niet-klassieke zenders hun eerste stappen op het vlak van tv-productie nog zetten. Of 2015 en 2016 werkelijk de piek vormen en het aantal nieuwe titels de volgende jaren zal dalen, valt nog af te wachten, maar in de maanden na Landgrafs uitspraak ontstond er in de Amerikaanse media wel heel wat discussie over peak TV. En dan vooral over de vraag of de overproductie een positief of negatief fenomeen is.
Landgraf zelf was pessimistisch en vertelde dat het door het grote aanbod ‘steeds moeilijker wordt om meeslepende en originele verhalen te vinden en die ook goed te vertellen’ en het ‘ook steeds lastiger is om op te vallen in de massa’. Zijn klacht was niet gespeend van eigenbelang – FX is de zender van onder meer The Americans, een alom bejubelde reeks met nauwelijks kijkers – maar hij heeft natuurlijk een punt. Aan de andere kant kun je niet echt klagen: ook al is het nog wachten op een echte opvolger voor The Sopranos of Breaking Bad, er worden vandaag wél meer goede tot uitstekende reeksen gemaakt dan ooit tevoren. Bovendien is het aanbod veel diverser dan een paar jaar geleden, op het hoogtepunt van het ‘gouden tijdperk’, toen het gros van de kwaliteitsseries over mannelijke antihelden ging.
Alleen leidt de peak TV ook tot ‘peak TV blues’, zoals Rolling Stone het omschreef: het triestige gevoel dat je het niet allemaal meer gezien krijgt, dat het aantal series dat je ziet veel lager ligt dan het aantal dat je gezien zou moeten hebben. Anders gezegd: terwijl mensen zich vroeger schuldig voelden omdat ze te veel televisie keken, voelen we ons nu schuldig omdat we er te weinig tijd voor vrijmaken.
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
