P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Elke generatie trekt op een bepaald moment ergens een lijn. Soms heeft die verder geen functie, die lijn, buiten dat ze getrokken wordt. Er moet nu eenmaal ooit een overgang komen in de leidende klasse, en dat gebeurt zelden vanzelf. Als ik zie hoe de generatie twintigers van vandaag wordt behandeld, raad ik hen aan om zo snel mogelijk werk te maken van die machtsoverdracht.

We zitten met een ingeslapen generatie. Ik weet niet hoe dat komt. Misschien door al die suikers in hun voeding, misschien door de shite muziek waar ze naar luistert, misschien omdat iedereen zijn ei al kwijt kan door iets #verontwaardigds op Twitter te gooien. Want intussen gaat het leven rustig verder. Dat kun je de jeugd niet verwijten, nee, een gebrek aan realiteitszin. Toch niet in de betekenis van dromen wijselijk opzijschuiven voor de zaken die nu eenmaal moeten gebeuren.

Een klein geheim: niks moet echt gebeuren als je 17 of 24 bent. In principe verandert dat ook pas als je voor iemand anders – meestal een kind – verantwoordelijk bent. Laat je tot dat moment zeker niks wijsmaken. We worden niet gemaakt om onze aangeduide plaats in de maatschappij zo snel mogelijk in te nemen en daar te blijven zitten tot iemand ons zegt dat we moeten verkassen naar een volgend werkstation. Dat is nu al even niet meer het geval.

Gebruik dus je intelligentie en agressie om de plaats te krijgen die je zelf wilt. Niemand moet die voor jou beslissen. Geen werknemer, geen ouder, zeker geen schoolmeester.

Neem nu die KU Leuven, die studenten na een eerste slecht jaar wil bedanken. Ik ga ze niet nog eens beginnen op te sommen, mijn vrienden die vanuit een initieel hopeloze studie uitgroeiden tot internationale toppers in hun domein. Voor de interessantste mensen die ik ken, geldt doorgaans een constante: hun succes groeide uit fuck-ups. Een lange rij fuck-ups.

Ah nee, maar zo werkt het niet meer, meneer. Eerste keer goed en anders niks. Zoals het leven zelf, meneer.

Prima. Misschien ook een goed idee dan voor de mensen die zichzelf tot een beleidsniveau hebben gesukkeld in de voorbije halve eeuw. Eén keer rectorverkiezingen verloren? Ai. Geen herkansing. Eén keer een academische carrière verpest door de clown uit te hangen op tv? Finito. Eén keer academische carrière verpest door de clown uit te hangen in de politiek? Zonde.

Wel die K van KU Leuven weer in kapitalen willen. Van dat geloof dat erop gebaseerd is om nooit iemand een herkansing te geven.

De planeet redden lukte niet, de financiële marktenshit regelen lukt niet, de belastingsystemen eindelijk hervormen lukt niet, de privacy van gewone burgers respecteren lukt niet, een hoop radicale gekken van de aarde knallen lukt niet, de invloed van de lobby’s afbouwen lukt niet, het verloren continent uit de handen van killere grootmachten houden lukt niet.

Dus goed. Begin misschien al eens te denken waar die lijn ongeveer kan komen.

En dat de eerste die nog iets zegt over ‘zinloze betogingen’ meer over zich heen krijgt dan een boze tweet.

P.B. GRONDA

VOOR DE INTERESSANTSTE MENSEN DIE IK KEN, GELDT DOORGAANS ÉÉN CONSTANTE: HUN SUCCES GROEIDE UIT EEN LANGE RIJ FUCK-UPS. AH NEE, MAAR ZO WERKT HET NIET MEER, MENEER. EERSTE KEER GOED EN ANDERS NIKS.