P.B. GRONDA, van wie net de nieuwe roman Wanderland is verschenen, duikt elke week in de populaire cultuur.

Er zijn schrijvers die miljoenen boeken verkopen. Ze schrijven over kindtovenaars, sm-dudes of vampieren en ze doen dat blijkbaar goed, want ze worden rijk en beroemd. Soms zeggen mensen mij om die reden: misschien moet je maar eens iets over vampieren schrijven! Ik glimlach dan minzaam, omdat ik redelijk minzaam ben van aard.

Ik denk echter niet: goh ja, éígenlijk… Vampieren. Die zijn toch zoals gewone mensen, die nu en dan wat bloed zuigen, vechten met ongeloofwaardig grote wolven of weglopen van een teentje look. Dat kan ik wel. Boekje of acht. En zet de miljoenen al maar opzij. En als daarna eenhoorns helemaal het ding worden, dan schrijf ik een dikke 500 pagina’s over Walter de dappere eenhoorn.

Het is niet omdat de markt op een bepaald moment iets aanwijst dat je ook moet volgen, zoveel wil ik maar zeggen. Doe je het toch, desnoods tegen je eigenheid of goesting in, dan maak je jezelf vroeg of laat belachelijk. Zoals een clown, maar dan niet opzettelijk en zonder die grote schoenen.

Precies dat probleem heeft bijna elke hoofdredacteur in Vlaanderen momenteel. Dat hij of zij zich belachelijk maakt. Ongewild, natuurlijk. Maar het is wel zo.

Ik weet niet goed hoe dat komt. Misschien omdat hij of zij gewoon niet erg slim is, te veel naar marketeers luistert of misschien omdat niemand nog weet waar eerst heen te vluchten en dus maar angstig doet wat de concurrentie ook lijkt te doen, in de hoop minstens stand te houden in deze dolle wereld.

Ja, je lacht misschien, maar dat is eigenlijk heel erg. Ik groeide pas eergisteren op en op tv ging het toen over wat er in het nieuws was geweest. Vandaag gaat het nieuws over wat er op tv is geweest.

Voor we verdergaan even nadenken over de vraag of dit een goede evolutie is.

Zo.

Echt heel grappig, hoor, K3 heel de tijd overal. Lachen, en maar twitteren. En ik heb niet eens iets tegen K3. Zelfs niet tegen Studio 100. Maar kranten en journaals die dat gewoon brengen, heel de tijd, met een glimlach, alsof het iets is dat meer waard is dan hoogstens een uitsmijter? Live coverage? Wow. Echt waar. Wow.

Of de beste 89 momenten uit een tv-quiz opsommen, niet in één, maar in álle kranten. Alle kranten! Serieus, worden daar echt mensen voor betaald? Met geld? Tv kijken en de moppen overtypen voor de persen aangezet worden om middernacht? En die denken van zichzelf, wat? Dat ze mediajournalist zijn of zo? Gesteld dat dat al bestond. En als ze inderdaad betaald worden, wat me raar lijkt, dan hoop ik tenminste door de tv-producent. Toch? Maar ik snap niet hoe het werkt, veronderstel ik.

‘Ja, maar het lééftbij de mensen’, zegt de moderne hoofdredacteur dan, goed wetende dat hij of zij er helemaal naast zit. Weet je wat ook leeft bij de mensen? De prijs van de diesel. Misschien paar pagina’s voor openhouden. Interviews met tankende mensen. De beste moppen aan de pomp. Eindelijk antwoord op de vraag of blue diesel echt blue is? En wie tankt dat? Serieus: wie tankt in godsnaam die diesel die 20 cent duurder is dan die diesel die ook gewoon diesel heet? Dat wil ik nu wel eens weten. Graag verslag!

P.B. GRONDA

ECHT HEEL GRAPPIG, HOOR, K3 HEEL DE TIJD OVERAL. LACHEN, EN MAAR TWITTEREN. LIVE COVERAGE? WOW. ECHT WAAR. WOW.