Zaterdag 4/2, 22.35 – 2BE. Oren Peli, VS 2007.
U bent gewaarschuwd: na het zien van Paranormal Activity zal u nog maar weinig zin hebben om in uw bed te kruipen. Tijdens het eerste halfuur van deze in een valse documentaire stijl opgenomen nachtmerrie kun je je nog vrolijk druk maken om een jong koppel uit een keurige buurt in San Diego dat beweert een geest op bezoek te krijgen. De huiver die volgt, behoort tot het beste van wat er de laatste tien jaar binnen het genre is gemaakt. De reden? De in Israël geboren regisseur Oren Peli speelt suggestief, leep en zonder expliciete schok of hectoliters bloed in op onze primitieve angsten over hoe kwetsbaar we tijdens het slapen zijn.
Deze cynische nachtwens is meer dan een oefening in het creëren van een beklemmende sfeer. Net als The Blair Witch Project en Cloverfield werd deze claustrofobische giller volledig met een subjectieve camera gedraaid. De digitale mockumentary-aanpak – gecombineerd met een efficiënte virale marketingcampagne – maakt van Paranormal Activity een typisch voorbeeld van de democratisering van film. Dankzij de nieuwe technologie kan ook een arme amateur zijn film gedraaid krijgen, buiten het systeem om, zonder groot budget, maar met een professioneel ogend resultaat. Gewezen computerprogrammeur Peli filmde zijn variant op de spookhuistriller met enkele vrienden, in amper één week en in zijn eigen huis met een budget van 15.000 dollar. Ondertussen heeft Paranormal Activity wereldwijd 194 miljoen dollar opgebracht en werkt Paramount Pictures aan deel vier van wat een lucratieve franchise geworden is.
De indertijd fel gehypte angsttrip begint wanneer freelancetrader Micah (Micah Sloat) zijn pas gekochte camera uitprobeert. Volgens zijn vriendin en studente Katie (Katie Featherston) gebeurt er ‘ weird shit’ in hun huis. De camera moet de fenomenen registreren om te begrijpen wat er aan de hand is. Want hoe komt het dat Katie ’s nachts vreemde geluiden hoort? Of dat de sleutels ’s ochtends niet langer op de tafel liggen, maar wel op de grond? Hoewel Micah niet in bovennatuurlijke krachten gelooft, stijgen gedurende 21 dagen de stress, het gekibbel en de spanning. Ook als kijker voel je dat, dankzij Peli’s angstaanjagende statische opnames met tijdsweergave vanuit de slaapkamer van het getroebleerde stel. Vrees niet, de regisseur weet de fastforwardtoets staan! Bovendien zit je voortdurend gespannen te speuren naar onheil of verdachte bewegingen in de hoeken van het scherm. Zelfs Spielberg, toch de man achter Jaws, heeft de film de eerste keer niet durven uit te kijken omdat hij die nacht alleen thuis was.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
