Al vier jaar een succes in Groot-Brittannië, nu pas bij ons: Outnumbered, ‘een van de beste Britse komische reeksen aller tijden’. Hoofdrolspeler Hugh Dennis over kinderen die mogen zeggen wat ze willen en acteren met bezemstelen. ‘Onze set is als een commune, maar dan zonder de vrije liefde.’
Het is een van de bekendste regels uit het grote Hollywoodhandboek: ‘Never work with children or animals’, want die zijn veel te onvoorspelbaar om er goede resultaten mee te boeken. Outnumbered is de spreekwoordelijke uitzondering, want deze Britse komische reeks slaagt erin om van de onvoorspelbaarheid van de kindacteurs net haar troef te maken. De sitcom over een Brits gezin met drie kinderen – waar de ouders dus in de minderheid zijn – is grotendeels bij elkaar geïmproviseerd, en de drie jonge acteurs kunnen alles wat in hen opkomt vrijuit zeggen. ‘Er is wel een scenario, maar dat mogen de kinderen niet zien’, zegt Hugh Dennis, de Britse komiek die de veelgeplaagde vader speelt. ‘Bij het begin van een scène krijgen ze te horen waarover het ongeveer moet gaan en de schrijvers staan in een hoekje van de set wel tips te geven, maar voor de rest zijn ze volledig vrij. Zo krijg je een veel realistischer reeks: onze kinderen klinken echt als kinderen.’
Outnumbered bestaat eigenlijk zo goed als helemaal uit discussies tussen vader en moeder Brockman en hun twee zoontjes en dochtertje, die bij de start van de reeks respectievelijk elf, acht en zeven jaar oud zijn en met hun moeilijke vragen hun ouders tot wanhoop drijven. Denk: ‘Waarom zouden dieven niet kunnen inbreken als de Kerstman dat kan?’ Het is allemaal iets meer uitvergroot dan in het echte leven – tenzij uw kind natuurlijk ook ‘Help, stranger!’ begint te roepen als u hem uit de speelgoedwinkel probeert mee te nemen – maar tegelijk heel grappig en herkenbaar. Ook voor Dennis, zelf vader van twee kinderen die ongeveer dezelfde leeftijd hebben als die in de reeks. ‘Ze zijn alleen iets minder mondig’, lacht hij. ‘Gelukkig maar: tegen hen kan ik af en toe nog eens winnen, terwijl ik bij de opnames meestal het onderspit moet delven. Ik herinner me nog een scène in de luchthaven, waar we over terrorisme begonnen te praten en Ramona (het meisje dat dochter Karen speelt; nvdr.) zei dat we alle slechte mensen zouden moeten doden. Ik antwoordde dat we zo zelf slecht zouden worden, en daarop kwam ze met het idee om criminelen samen in één grote put te stoppen met messen op hun lichaam gebonden, zodat zij elkaar konden neersteken. Toen stond ik even met mijn mond vol tanden.’
Niet alleen een goede repliek bedenken kan een probleem zijn, je ziet soms ook hoe de acteurs moeten vechten om hun lach in te houden. Dat vindt Dennis niet erg: ‘Als je in het echte leven met je kinderen discussieert, zeggen ze ook vaak iets grappigs waarvan je denkt: ik mag niet lachen, ik mag nu vooral niet lachen. Als ouder moet je het talent ontwikkelen om een uitgestreken gezicht te houden. Op de set is dat alleen nog moeilijker, omdat je vaak de cameramannen achter je rug wél in de lach hoort schieten.’ Dennis en zijn collega-acteurs hebben één voordeel: ze kunnen sommige dingen overdoen. Omdat de kinderen maar een beperkt aantal uur per dag mogen werken, worden bepaalde reacties van de volwassenen apart opgenomen. ‘De helft van de tijd staan we naar bezemstelen te kijken. Met plakband op een bepaalde hoogte geplakt, zodat het lijkt alsof we tegen onze kinderen bezig zijn. Ik moet toegeven dat dat toch niet was wat ik in gedachten had toen ik ervan droomde om acteur te worden.’
Outnumbered ging in 2007 van start op de BBC en sloeg snel aan bij het publiek én de critici: The Times noemde de reeks na één seizoen zelfs ‘een van de beste Britse sitcoms aller tijden’ en zag gelijkenissen met The Simpsons, ook ‘een portret van een disfunctioneel gezin waarvan de leden ondanks alles toch van elkaar houden’. ‘De warme ondertoon is een van de belangrijkste redenen waarom de reeks me na aan het hart ligt’, zegt Dennis. ‘De ouders en de kinderen zitten voortdurend te kibbelen, maar je voelt dat ze elkaar graag zien en je bent er gerust in dat het gezin niet uit elkaar zal vallen. Ik haat de term ‘feelgood-tv’, maar eigenlijk is Outnumbered nog het best zo te omschrijven. De set zelf is trouwens de vriendelijkste plek die je je kunt indenken. Veel regisseurs staan te roepen en te blaffen, maar wij gaan ervan uit dat de kinderen alleen goed werk leveren als ze zich op hun gemak voelen. De reeks wordt opgenomen in twee aanpalende huizen: een waarin de set staat, en een waarin de kinderen kunnen uitrusten en privéles krijgen. Het is alsof je in een commune woont, alleen zonder de vrije liefde. (Lacht)‘
Het heeft lang geduurd eer Outnumbered tot bij ons raakte. In Groot-Brittannië zijn er al vier seizoenen gemaakt en in de Verenigde Staten wordt er gewerkt aan een Amerikaanse versie, maar toch komt ze nu pas op de Vlaamse tv. Bijna was dat te laat, want net voor Kerstmis verscheen in de Britse pers dat de BBC de reeks had stopgezet omdat de kindacteurs te oud waren geworden. Dat nieuws ontkent Dennis. ‘Ze hebben mij daar in ieder geval niets van verteld. Ik geloof ook niet dat de reeks op zou zijn. In het begin dachten we allemaal dat Outnumbered niet lang zou kunnen meegaan, maar gaandeweg hebben we ingezien dat kinderen eigenlijk op elke leeftijd interessant en grappig kunnen zijn. Ik kan in ieder geval niet wachten tot ze beginnen te puberen. (Lacht)‘
OUTNUMBERED
Woensdag 1/2, 20.45 – Acht.
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
