Dit Britse drama over de alleenstaande vader John (James Norton) en zijn driejarig zoontje Michael (Daniel Lamont) speelt zich af in een grijs en regenachtig arbeidersmilieu dat zo in de sociaal-realistische traditie van Ken Loach past. Als ramenwasser wordt John dagelijks met zijn neus op sociale ongelijkheid gedrukt. Altijd is hij de buitenstaander die vanachter glas binnengluurt bij gezinnen die het beter voor elkaar hebben dan hem. Toch focust de Italiaanse regisseur Uberto Pasolini (geen familie van Pier Paolo, wél de neef van Luchino Visconti) niet op dat onrecht, maar op ongeluk. John is doodziek en moet op zoek naar een adoptiegezin voor Michael. Samen met een sociaal werker kijkt hij opnieuw binnen bij andere gezinnen, nu bezwaart met het idee dat hij voor de belangrijkste beslissing van zijn leven en dat van zijn zoon staat. Ingetogen toont Pasolini hoe vader en zoon, die elkaar in gedragingen en kleding steeds meer beginnen te spiegelen, stilzwijgend het dramatische lot accepteren. De gelatenheid waarmee Pasolini dit toont, wakkert de onmacht alleen maar aan. Tegen onrecht kan je je verzetten, tegen ongeluk niet. Je kan enkel hopen dat je het niet doorgeeft.
Uberto Pasolini met James Norton, Daniel Lamont, Carol Moore
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
