Nowhere***

Ook in zijn derde langspeler na Offline (2012) en Le ciel flamand (2016) speurt Peter Monsaert in een franjeloze, neorealistische stijl het braakland tussen ergens en nergens af, dit keer in het zog van André en Thierry. Die eerste is een eenzelvige ex-trucker die werkt als klusjesman, maar na een diep traumatische gebeurtenis vooral zichzelf moet zien te repareren. De laatste is een jonge, dakloze knul die door André betrapt wordt tijdens een inbraakpoging, maar de kans krijgt om bij hem te komen klussen. Wanneer André besluit om met Thierry op zoek te gaan naar diens buitenlandse familie die hij nooit heeft gekend, vertrekken de twee op een geografische en emotionele roadtrip. Over alle blutsen en builen heen ontstaat een Ersatz-vader-zoonrelatie die helend blijkt voor beiden. Bij momenten ligt het er iets te dik op en ondanks de sobere, direct geschoten kitchen sink-aanpak mist Nowhere de stootkracht van de beste Andrea Arnold of Clio Bernard, die gelijkaardig terrein verkenden. Maar Koen De Bouw zet misschien zijn rauwste vertolking tot nog toe neer als ex-trucker op de dool, Monsaert en cameraman David Williamson houden het aards, sereen en vrij van soapsentiment. Het resultaat is een integere, dooraderde en uit het leven gerukte film over familie, identiteit, verbinding en verlies.