Mediatransfer van het najaar: Gilles ‘De mol’ Van Bouwel ruilt Unilever in voor Woestijnvis. Samen met de o zo onvermijdelijke Jani Kazaltzis mag de meester-saboteur prompt de ploeg van Glammertime versterken, als showbizzchroniqueur én callboy van de beau monde. Anders gezegd: de brand manager van Zwitsal en Signal blijft nog even hangen in de wereld van gladde babyvelletjes en hagelwitte tanden.
Dat hij nu al meer journalisten gezien heeft dan ten tijde van De mol, merkt Gilles Van Bouwel (28) op terwijl hij op het Brusselse Flageyplein van zijn Duvel nipt. Terwijl hij ‘maar’ redacteur wordt bij Woestijnvis, een carrièrewissel die zich naar eigen zeggen eerder achter dan voor de camera zal afspelen. Hij lijkt het zelf te geloven. ‘Ik wil vooral meedenken over programma’s. Presenteren is hooguit een extraatje en zéker niet de reden van mijn overstap.’ Het moet de opmerkelijkste switch van het najaar zijn, al zal het wel niemand echt verbaasd hebben. Sinds het moment dat Van Bouwel in de Argentijnse heuvels uit het tegenlicht stapte, schuldbewust voor zich uit turend, stond een tv-carrière in de sterren geschreven. We hadden er gif op durven innemen, ware het niet dat ons zelfvertrouwen net een flinke knauw had gekregen toen hij en niet Hanne ‘Return December?’ Vanhaesebrouck de saboteur bleek te zijn.
Later dit najaar neemt Van Bouwel ook nog plaats in De slimste mens, maar voorlopig mag hij alvast warmdraaien als reporter in Glammertime. ‘Als callboy laat ik me door ‘eenzame’ BV’s inhuren om hen op premières en andere events te begeleiden.’
Voor de première van Callboys heb je jezelf al een avond aan Janine Bischops geschonken. Het zag er – begrijpelijk – allemaal nog wat onwennig uit.
GILLES VAN BOUWEL: Het is dan ook allemaal zeer nieuw voor mij. Akkoord, ik ben acht weken lang op tv geweest, maar toen kon ik gewoon normaal doen. Op die bescheiden dubbelrol na. Voorlopig weet ik alleen dat ik mezelf kan blijven als er een camera op mij gericht is, de rest moeten we nog samen uitzoeken. Voor hetzelfde geld bak ik er niks van en wordt me binnenkort vriendelijk verzocht vooral áchter de schermen te blijven. (lacht) En dat zou ik ook niet erg vinden. Ik maak me geen illusies: momenteel ben ik een tv-nul. Als overloper uit een andere sector is mijn meerwaarde vooralsnog nihil, en heb ik nog alles te leren.
Je was op die première dus niet gewoon overdonderd door al die A-listers op een kluitje? Wat al bij al nefast zou zijn voor een showbizzjournalist.
VAN BOUWEL: Ik ben gelukkig niet gauw onder de indruk van bekende mensen. Al kijk ik wel erg op naar Gert Verhulst.
Naar de door de wol geverfde zakenman, de bobtail-aficionado of de gezellige doch licht scabreuze tv-nonkel?
VAN BOUWEL: Alle drie. Dat hij het bedrijfsleven probleemloos met de creatieve sector combineert, vind ik net zo indrukwekkend. Ik ben dan wel afgestudeerd als handelsingenieur, maar eigenlijk wilde ik regisseur worden en televisie maken. Maar mijn ouders – allergisch aan risico’s – vonden het Rits geen al te best idee. ‘Kies toch voor werkzekerheid, Gilles!’ Als gehoorzaam enig kind ben ik hen daarin gevolgd. Niet dat ik ergens spijt van heb – als ik eenmaal een beslissing genomen heb, kijk ik niet meer om – maar ik ben, de spreidstand van Verhulst indachtig, toch altijd blijven denken dat ik altijd nog een andere richting uit kon als ik echt wilde. Ik heb zelfs nog spontaan gesolliciteerd voor een stage bij Studio 100. Helaas tevergeefs.
Je kiest voor een industrie met een twijfelachtige toekomst…
VAN BOUWEL:(grijnst) Je bent niet de eerste die me daarop wijst. De sector waarin ik zat, is net zo goed aan het veranderen: met het klassieke businessmodel van de laatste dertig jaar kom je er ook niet meer. Het is jaar na jaar vechten om op inventieve wijze toch je cijfer te halen. Ik zie meer gelijkenissen dan verschillen: het zijn twee sectoren die nu moeten evolueren, en ik wil op termijn ook gerust meedenken over die evolutie.
Weet je al wat je na Glammertime voor de kiezen krijgt?
VAN BOUWEL: Geen idee. Eind oktober lopen de opnames af en dan zien we wel waar ze me willen inzetten. Meedenken aan het tweede seizoen van De mol? Dat had misschien gekund, als ik vroeger was gesprongen. Nu was het te laat.
Ik hoop alleen dat kijkers me niet al te snel neersabelen. Ik ben daar nogal gevoelig voor: zelfs één slechte tweet gaat in mijn hoofd zitten. Herinner je hoe Cathy er op de social media door werd gehaald omdat ze het spel soms hard speelde. Of hoe sommige media niet veel meer nodig hadden dan een paar kwade tweets van wat dertienjarige meisjes om nog wat olie op het vuur te gooien. Terwijl Cathy zo’n schone inborst heeft. Natuurlijk ging ze er helemaal voor, maar dat had ik in haar plaats ook gedaan. Was ik de mol niet geweest, had ik het zelf vlaggen gehad.
Terzijde: vertrouwt jouw omgeving je eigenlijk nog?
VAN BOUWEL: Ze beweren van wel, maar er moet nog maar een balpen verdwijnen op het werk en iedereen kijkt meteen naar mij: ‘Duidelijk mollengedrag!’
In oktober mag je je fanatisme botvieren in De slimste mens. Ben je een begenadigd quizzer?
VAN BOUWEL: In mijn studentendagen ging ik frequent quizzen op café, en als jonge puber nam ik deel aan filmquizzen. Via via had ik een paar veertigjarige mannen leren kennen die me elk weekend kwamen oppikken.
Herhaal die laatste zin nog eens heel traag in je hoofd.
VAN BOUWEL:(onverstoorbaar) Keitoffe avonden, waarop we het ploegje van Erik Van Looy ook wel eens zagen aanschuiven. Op het vlak van film kan ik zeker mijn mannetje staan: mijn vrienden noemen me de wandelende IMDb. Mijn vrienden haten het ook wel om met mij naar De slimste mens te kijken. Ik ben nu eenmaal een roepertje, en een groot competitiebeest. Ik zou willen dat het niet zo erg was… Of nee, nu lieg ik. Als je iets half z’n gat doet, kun je beter thuisblijven. Kobe Ilsen, vorig jaar nog finalist, gaf me naast een heleboel tips ook een kinderencyclopedie om mijn kennis bij te spijkeren, maar dat is onbegonnen werk. Ik kan wel geen T-shirt met een Star Wars-logo meer zien zonder meteen te denken: George Lucas? R2-D2? Skywalker? 1977?
(denkt na) Eigenlijk ben ik eerder gedreven dan competitief. Dat klinkt meteen veel beter, toch? Net zoals ik ook niet echt agressief ben in het verkeer, zoals mijn vrienden zeggen, maar gewoon uiterst assertief.
The marketing is strong with this one.
VAN BOUWEL:(lacht)
Jouw ouders gruwden van risico, zei je daarnet.
VAN BOUWEL: En dat doen ze nog steeds. Je zou denken dat ze ondertussen wel inzien dat ik wel op mijn pootjes terechtkom, maar ik voelde toch weer twijfel toen ik hen over mijn overstap vertelde. ‘Is het nu wel het juiste moment?’ Tja, die trein vertrekt nu, niet over een jaar. Ze steunen me onvoorwaardelijk, maar dat ze me weer deden wankelen, heb ik hen toch een poosje kwalijk genomen.
Ze hebben blijkbaar een verkeerd beeld van mijn generatie: ze denken ook nog altijd dat driekwart van mijn vrienden werkloos is. Niet dus.
Je vader is longarts. Moest jij niet in zijn voetsporen treden?
VAN BOUWEL: Mijn vader hoopte dat stiekem, maar ik zag vroeger ook wel hoeveel uren hij elke week moest maken. Op zijn vraag heb ik wel deelgenomen aan het ingangsexamen, weliswaar zonder te studeren. Als ik desondanks toch slaagde, leek het me voorbestemd dat ik dokter zou worden. Als bij wonder – of bij gebrek aan een giscorrectie – was ik erdoor, maar uiteindelijk koos ik toch voor handelsingenieur. Niet dat ik al wist wat ik daarmee zou gaan doen.
Je studeerde af als handelsingenieur met een major in finance. Het bankwezen lonkte.
VAN BOUWEL: Dat ik niet bij een bank terecht wilde komen, wist ik wél vrij snel. Niet creatief genoeg, en ik ben vaak genoeg opgestaan op het moment dat mijn huisgenoot, een bankier, net thuiskwam, onder de douche sprong en meteen weer moest vertrekken. Ik wil een betere balans tussen werk en leven, hecht veel belang aan mijn vrije tijd en kan ook niet stilzitten.
De term fomo – fear of missing out – valt inderdaad regelmatig bij jou.
VAN BOUWEL: Ik ben een afschuwelijke fomo-lijder. Ik heb het eindelijk en met veel moeite afgeleerd om twee feestjes per avond in te plannen, maar ik kan zeer moeilijk alleen thuis zitten. Dat kun je altijd later nog doen, en ‘je weet maar nooit of het buitenshuis erg leuk wordt’. Ik wéét dat ik te veel hooi op mijn vork neem, dat ik te hard ga. Ik kan me niet herinneren wanneer ik nog eens tijd heb genomen om gewoon stil te bezinnen, terwijl dat soms wel nodig is. Ik verhuis dit weekend van Brussel naar Antwerpen. Gisteren heb ik uit noodzaak al snel de Ikea-kasten gemonteerd, want de rest van de week heb ik toch weer volgepland met verjaardagsfeestjes en zo. Naast mijn voltijdse job bij Unilever, die ik nog tot begin oktober combineer met Glammertime, wordt het allemaal wat veel. Ik ben bang dat ik mezelf stilaan voorbijloop. Op mijn vorige departement zag ik in twee jaar ook zo’n vijftien man uitvallen met burn-out.
Je lijkt een risicogeval: het zijn doorgaans de perfectionisten die tegen de burn-out aanlopen.
VAN BOUWEL: Gelukkig kan ik goed relativeren. En als ik mijn laptop uiteindelijk dichtklap, denk ik ook niet meer aan het werk. Bovendien, en dat is een wereld van verschil: ik ben dan wel perfectionistisch, maar níét detaillistisch. O ja, the marketing is strong with this one. (lacht)
GLAMMERTIME
Vanaf 8/9 elke donderdag om 22.45 uur op Vier.
DE SLIMSTE MENS TER WERELD
Later dit najaar op Vier.
door Kristof Dalle – foto’s Wouter Van Vaerenbergh
‘Ik maak me geen illusies: momenteel ben ik een tv-nul. Als overloper uit een andere sector is mijn meerwaarde vooralsnog nihil.’ Gilles Van Bouwel
‘Ik heb het eindelijk en met veel moeite afgeleerd om twee feestjes per avond in te plannen.’ Gilles Van Bouwel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
