Met Lil Peep, XXXTentacion, en recent Juice WRLD verloor de wereld van de emorap drie van zijn jonge boegbeelden. Aan 070 Shake om het genre naar een nieuw en hoger niveau te tillen.
Danielle Balbuena was tien jaar, toen Kanye West in 2008 808s & Heartbreak uitbracht, het album waarop hij zijn bloedend hart uitstortte over depripop en ijzige synths en dat mee de aanzet gaf voor wat we vandaag ‘emorap’ noemen. De kleine Danielle, die zoals vele emorappers ontdekt werd via SoundCloud, had nooit kunnen bevroeden dat ze tien jaar later zou figureren op een plaat van Kanye . ‘I put my hand on a stove, to see if I still bleed, yeah/ And nothing hurts anymore, I feel kinda free’ – met die regels, aan het eind van Ghost Town, uit het album Ye (2018), zong ze zichzelf in één klap het voetlicht in. ‘Wie is 070 Shake?’ leek half Twitter zich af te vragen. Nu haar langverwachte debuut eindelijk uit de steigers mag, luidt het antwoord: het eerste nieuwe popfenomeen dat op ontploffen staat in de twenties.
Voornaamste kenmerken van de emorap zijn hyperpersoonlijke teksten over angst, eenzaamheid en andere existentiële pijnpunten, en naast hiphopbeats ook invloeden uit de emorock die door bands als Panic! at the Disco of Fall Out Boy midden jaren 2000 de mainstream werden ingeloodst. U hoort het hier aan de pompeuze cadans van The Pines, en in de sombere baslijn doorheen Under the Moon.
Het muzikale vizier van 070 Shake reikt echter een heel eind verder dan emorap uit het boekje. Zo wordt Morrow(een van de weinige tracks waarin ze de schwung uit haar naam waarmaakt) ingeleid door Spaanse gitaar, waarna mokerende funkbeats aan het rollen gaan doorheen Enya-achtige synthnevels.
Door te spelen met verschillende stemvervormers, waaronder AutoTune, lijkt de stem van Balbuena tussen vrouwelijk en mannelijk te slingeren. Hetzelfde androgyne effect zit ook in Rocketship, dat zich ergens tussen Rihanna en de psychedelische visioenen van Kid Cudi beweegt, en Divorce, waarin rumbapercussie gekoppeld wordt aan Pink Floyd, in een song waar Frank Ocean zijn shorts zou voor opvreten. Als die referenties u in de war brengen: wees gerust, ons ook. Rolling Stone noemde het album zelfs al ‘de Dark Side of the Moon van de emorap’. Luister naar Microdosing en u snapt waarom. Of niet.
Modus Vivendi is pop, het is hiphop, maar ook meer. Mainstream-spacerap? Emoprog voor kids? Wat dan ook, hier gebeurt íéts, iets vreemds en spannends, en binnenkort zullen weinigen nog vragen wie 070 Shake is.
070 Shake – Modus Vivendi
pop/hiphop
GOOD Music/Def Jam
Stream: Rocketship / Divorce / Microdosing
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
