Mijn leven in Versailles ***

De achtjarige Violette zag haar ouders voor het laatst op 13 november 2015, vlak voordat ze iets gingen drinken op een terrasje. Haar moeder had zich zelfs nog mooi opgetut en hakken aangedaan – meer details over wat er zich daarna voltrok, krijg je niet. En dat hoeft ook niet. Mijn leven in Versailles, een korte animatiefilm van het Franse regieduo Nathaniel Hlimi en Clémence Madeleine-Perdrillat, gaat immers niet over de aanslagen in Parijs, maar over hoe ontheemd Violet zich daarna voelt. Als wees krijgt ze een sociaal werker toegewezen, Georgette, maar het is haar zonderlinge oom Roger die haar – schijnbaar tegen zijn zin – onderdak biedt in een veredeld tuinhuis in Versailles. Dat er tussen deze naar poetsmiddel stinkende goedzak en zijn nichtje een band zal ontstaan, zal niemand verbazen. Wel verrassend is dat het Franse animatieduo met deze voorspelbare vertelling, spaarzame pianopartijen en traditionele animatietechnieken niet enkel jonge kijkers moeiteloos in een emotionele houdgreep houdt.