Michelle Williams ziet haar huwelijk in duigen vallen in het ontroerende echtscheidingsdrama Blue Valentine. Knack Focus leende de platinablonde actrice een luisterend oor. ‘Ik heb mijn prioriteiten eindelijk weer op orde.’
cheiden doet lijden’, zo wil het gezegde en daar weet Michelle Williams helaas alles van. Op 8 januari 2008 diende de in Montana geboren actrice voorgoed afscheid te nemen van haar ex Heath Ledger na diens fatale overdosis. Williams trok zich bijna een jaar uit de filmbranche terug om voor hun dochtertje Mathilda Rose te zorgen.
Dat ze in december 2008 toehapte om mee te spelen in Blue Valentine – nota bene een film over een stuklopend huwelijk – was dus niet evident. Toch voelde Williams zich min of meer verplicht, aangezien ze het regisseur Derek Cianfrance jaren tevoren had beloofd. ‘Ik was 21 toen hij me voor het eerst het script liet lezen’, aldus de actrice die op haar achttiende doorbrak met de tv-serie Dawson’s Creek. ‘We hebben toen meteen ons lot aan elkaar verbonden. Alleen heeft Derek zeven jaar nodig gehad om het budget rond te krijgen.’
Veel heeft Blue Valentine – een simpel, uit de losse pols geschoten drama over een koppel dat verliefd wordt, een kind krijgt en langzaam uiteengroeit – nochtans niet gekost. Bovendien hielp zowel Williams als haar cohoofdrolspeler Ryan Gosling om de film te financieren, zodat de evidente vraag zich opdringt: Waarom heeft het met zo’n prima script en mooie cast zo lang moeten duren?
‘Simpel’, antwoordt Williams. ‘Het is een tedere en authentieke film, over echte mensen met echte emoties. Het is geen Hollywoodtearjerker, er wordt niets in opgeblazen en er is geen happy end. Het is cinema met hart en ziel en daar is Hollywood steeds minder in geïnteresseerd. Triestig, maar het is niet anders.’
Voor Williams – die sinds haar terugkeer ook Martin Scorsese’s psychothriller Shutter Island en Kelly Reichardts indywestern Meek’s Cutoff draaide – was Blue Valentine een cathartische ervaring. Niet alleen vond ze er, ondanks de melancholische teneur, haar passie voor acteren en levenslust door terug, ze kreeg er dit jaar zelfs haar eerste Oscarnominatie als beste actrice voor. In 2006 was ze al een keertje genomineerd in de categorie beste vrouwelijke bijrol voor Brokeback Mountain, de film waarbij ze Heath Ledger ontmoette.
De voorbije jaren heb je vier relatief kleine films na elkaar gedraaid. Een bewuste keuze?
Michelle Williams: (Knikt) Die films waren mijn reddingsboei. Ik wil stabiliteit en rust in mijn leven. Ik ben dertig geworden en moeder van een vierjarig dochtertje. Vandaar dat ik er de voorkeur aan geef om met mensen samen te werken die ik als vrienden beschouw. Ik ken Derek Cianfrance al tien jaar en Kelly Reichardt – met wie ik Meek’s Cutoff heb gemaakt – kende ik al van Wendy and Lucy. Het geeft me een goed gevoel om me de marionet te voelen van een regisseur die ik honderd procent kan vertrouwen. In independentcinema is er geen vangnet: als je valt, sta je er alleen voor. Er is geen producer die zegt: ‘Heb je drie extra draaidagen nodig? Hier is vijfhonderdduizend dollar. Maak er iets moois van.’
Dat je in independentfilms meer vrijheid hebt, is dus een mythe?
Williams: Absoluut. Omdat er minder middelen zijn, is de druk veel groter. Je moet presteren of de hele film mislukt. Als je slaagt, is de voldoening ook wel groter. Meek’s Cutoff hebben we bijvoorbeeld met een piepkleine crew in de woestijn in Oregon gedraaid. Er waren geen wegen naar de set en we moesten onszelf een waterrantsoen opleggen omdat het drie uur rijden was tot de dichtstbijzijnde bevoorradingsplaats. Drank en voedsel werden plots weer essentieel. Het moet van een scoutskamp als tiener geleden zijn dat ik me nog zo… puur en verbonden heb gevoeld. Ik weet het: het klinkt vreselijk melig. (Lacht)
Je brak in 1998 door met de tv-serie ‘Dawson’s Creek’. Was het een zegen of een vloek om op je achttiende al een ster te zijn?
Williams: Indertijd voelde het als een vloek, omdat ik dacht dat ik nog enkel als de bitch of de intrigante gecast zou worden. Later heb ik beseft dat die serie vooral veel deuren heeft geopend. Het was ook haast een acteercursus van zeseneenhalf jaar. Ik leerde er met de camera omgaan, en dat vijf dagen per week. Acteren is niet moeilijk. Je moet alleen voldoende oefenen. Nog een pluspunt is dat die serie in North Carolina werd gedraaid, ver weg van Los Angeles en Hollywood dus. Het was een geweldige plek om als tiener op te groeien. Ik was een beetje bekend en verdiende goed, maar toch kon ik rustig buiten de spotlights volwassen worden.
Je hebt indertijd wel de middelbare school verlaten om in ‘Dawson’s Creek’ mee te spelen.
Williams: Zeer tegen de zin van mijn ouders, inderdaad. Ook zo heeft de serie me gevormd. Ik had iets om tegen te rebelleren, maar tegelijk dwong de serie me om mijn keuze voor acteren ernstig te nemen. Hard work makes good people. Daar geloof ik echt in. Blue Valentine was emotioneel hard, maar de film heeft me geholpen om mijn prioriteiten weer op orde te zetten.
Eind dit jaar ben je te zien als Marilyn Monroe in het kostuumdrama ‘My Week with Marilyn’. Heb je lang getwijfeld om zo’n icoon te incarneren?
Williams: Ik twijfel nooit lang. Meestal zeg ik onmiddellijk ‘ja’ of ‘neen’. Als je andere mensen hun opinie moet vragen, betekent dat je ofwel aan jezelf ofwel aan het project twijfelt. Ik hoor het straks wel van jou als ik beter wat langer had nagedacht. (Lacht)
BLUE VALENTINE
Vanaf 29/6 in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
