De kersverse Netflix-animatiereeks F Is for Family heeft in het eerste seizoen maar zes afleveringen om indruk te maken, en slaagt daar maar half in.
De nieuwe Netflix-reeks F Is for Family doet een beetje aan de Pixar-film Up denken. Niet omdat het allebei animatie is, maar omdat ze beide hun sterkste moment kennen net voor het eigenlijke verhaal van start gaat. In Up was dat die prachtige woordloze proloog waarin getoond werd hoe Carl een verbitterde oude man was geworden, in F Is for Family is het de titelgeneriek, waarin de voorgeschiedenis van hoofdpersonage Frank Murphy uit de doeken wordt gedaan.
Frank is begin jaren vijftig net afgestudeerd en vliegt letterlijk een wondermooie toekomst tegemoet, tot hij 45 seconden later, belast door een tour of duty in de Koreaanse oorlog, zijn huwelijk, een slechte job en een wankele gezondheid, naar beneden stort en zich in de zetel zit af te vragen waar zijn dromen naartoe zijn gegaan. Enfin, eigenlijk had Frank evengoed het hoofdpersonage in een song van Bruce Springsteen kunnen zijn, en F Is for Family een opvolger van The River.
Net zoals bij Up staat wat daarna komt wat in de schaduw van dat prachtige begin. In zes afleveringen toont dit eerste seizoen hoe het Frank in 1973 op middelbare leeftijd vergaat, op zijn werk – de bagagedienst van een regionale luchthaven – en thuis, waar zijn vrouw steeds gefrustreerder en ongelukkiger wordt en zijn kinderen steeds rebelser. Op het einde van de eerste aflevering krijgt hij wel promotie (nadat zijn vroegere baas nogal ongelukkig met een propeller in aanraking is gekomen) en verklaart hij trots aan zijn familie dat ‘our luck is finally turning around’, maar dat blijkt toch vooral wishful thinking.
Eigenlijk lijkt F Is for Family – gemaakt door een ancien van The Simpsons – met zijn aandacht voor de dagelijkse frustraties en ontgoochelingen in een mensenleven dicht aan te leunen bij die andere animatiereeks van Netflix, BoJack Horseman. Alleen wordt F Is for Family nooit even aangrijpend en droevig, en ontbreekt het ook aan echt goede grappen. Veel van de humor komt voort uit de jaren zeventig-setting, de andere zeden en gewoonten en de knullige technologie van toen, maar dat is te weinig om echt op de lachspieren te werken.
Desalniettemin is het te vroeg om F Is for Family af te schrijven, want na een paar afleveringen wordt de reeks wel beter, wanneer er meer warmte in het verhaal sluipt en de focus meer ligt op hoe Frank en zijn gezin tussen alle tegenslagen en ongeluk door wel voor elkaar blijven opkomen. Tegen het einde haalt Frank ook een paar halve overwinningen binnen, en worden hij en de andere personages minder eendimensionaal. Aangezien BoJack Horseman pas na een vijftal afleveringen echt op zijn poten belandde, kan F Is for Family wel een tweede seizoen gebruiken om het verschil te maken.
F IS FOR FAMILY ***
Te zien op Netflix
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
