Matthew Halsall

Terwijl Groot-Brittannië verder uiteenbrokkelt, klit de Britse jazzscene stevig samen, met spilfiguren als Moses Boyd en Nubya Garcia die overal en bij alles spelen. Matthew Halsall beschouwt het vanaf de zijlijn. Niet omdat hij de trein heeft gemist, wel omdat hij die vroeger en in een ander station nam: Manchester, niet Londen, waar Halsall tien jaar geleden naam begon te maken als trompettist en componist. Zijn vijfde album, When the World Was One (2014), is een pareltje vol spirituele jazz, en Oneness schrijdt op diezelfde meditatieve weg voort, grondleggers als Alice Coltrane en McCoy Tyner achterna, met de gonzende drones van een tanpura – een soort sitar – op de gps. Een driedubbelaar, met opnames die zich sinds 2008 in een kluis vermenigvuldigen en nu eindelijk kunnen uitvliegen.