GOLFEN OP PADDESTOELEN. Nintendo bekijkt golf, Dat niet echt geassocieerd wordt met spektakel en humor, vanuit een luchtige hoek.

(GC)

Mario Golf: Toadstool Tour *

Mario als Tiger Woods? Het is niet de eerste keer dat Nintendo probeert om zijn mascotte om te vormen tot golfkampioen. Vijf jaar geleden verscheen Mario Golf voor de betreurde N64-console. Nu is er eindelijk een opvolger voor de GameCube. Opnieuw van de hand van productiehuis Camelot Software, dat het technische werk voor Nintendo opknapte. Als Camelot vijf jaar voltijds aan Toadstool Tour had gewerkt, zou de game ongetwijfeld alle concurrenten hebben weggeblazen. Het productiehuis richtte zich echter ook op andere projecten, zoals het ambitieuze Golden Sun, wat mee verklaart waarom Tiger Woods PGA Tour netjes op nummer één blijft staan in het golfgenre. Fans van het digitale slagwerk wisten trouwens al dat ze geen hoge verwachtingen moesten koesteren, want Toadstool Tour heeft er liefst negen maanden over gedaan om de oversteek te maken van Japan en de VS naar Europa. Zo’n lange wachttijd duidt op terughoudendheid van de uitgever en dus op onzekerheid over de kans op succes. Dus de game valt tegen? Neen. Hij biedt alleen weinig méér dan zijn voorganger. De graphics zijn scherper geworden, de gameplay is eenvoudig gebleven en bevat opnieuw een reeks originele elementen, maar dat mochten we ook wel verwachten van Nintendo. Doordat op het scherm wordt aangeduid hoe hard of zacht je moet slaan en doordat je voor elke slag de juiste club in de handen geduwd krijgt, kan je ook als beginner snel aan een toernooi beginnen. Nintendo ontwijkt een rechtstreeks duel met de Tiger Woods-games door de nadruk te leggen op arcade-elementen in plaats van het échte golfspel na te bootsen. Zo kunnen op de kleurrijke golfterreinen plots grote zwevende ringen verschijnen, waarin je het balletje moet slaan om punten te scoren. Er zijn ook zogenaamde warp pipes, kokers waarin je balletje een reis door tijd en ruimte maakt om vervolgens dichter bij de vlag te belanden – verschijnselen waar Tiger Woods nog nooit mee te maken heeft gehad. Mario-fans zullen opgetogen zijn over de gastrollen voor Nintendo-anciens als Donkey Kong, Wario, Luigi en Waluigi. Die laatste zorgt met zijn onophoudelijke klaagzang voor een komische noot die we niet in een golfgame hadden verwacht. Ook leuk: de speed mode, waarin snelheid belangrijker is dan het aantal slagen. Vervelend zijn echter de stroeve camerabewegingen, waardoor je vaak geen goed zicht krijgt op de baan. Bovendien lijkt de technologische upgrade in vergelijking met de originele Mario Golf minimaal. Camelot en Nintendo blinken uit in originaliteit, maar falen in de technische uitwerking. Je kan ook zeggen: ze falen in de technische uitwerking, maar blinken wel uit in originaliteit. Het hangt er maar van af waar je de klemtoon legt.

Bart Vandormael