Marie-Flore

Leeftijd 33

Locatie Parijs

Instagram @iammarieflore

In het kort Maakt Franstalige synthpop. Heeft niets met X Factor. Klinkt als een boze Françoise Hardy.

In het lang Dat Marie-Flore ooit aan het musiceren zou slaan, stond in de sterren geschreven. Ze is niet voor niets vernoemd naar een nummer van Joan Baez. Terwijl haar jeugdvriendinnen druk bezig waren met het bespreken van X Factor, luisterde zij op haar platenspeler naar Leonard Cohen, Nick Drake en The Velvet Underground. Acht jaar lang studeerde ze viool aan het conservatorium. En hoewel ze later aan de slag ging in de modewereld, bleef muziek in haar achterhoofd prioriteit nummer één. In 2009 debuteerde ze met het Engelstalige minialbum More Than Thirty Seconds If You Please. Al snel volgden tournees met Peter Doherty en Baxter Dury, een samenwerking met Cat Power-gitarist Gregg Foreman en de plaat By the Dozen.

En toch wendt Marie-Flore nu de steven. Ze besloot in haar moedertaal te zingen, ruilde haar folky gitaarpop in voor dansbare synthpop met hier en daar een snuifje hiphop en verzacht haar intense, rauwe teksten met haar zeemzoete stem. ‘Alsof een boze Françoise Hardy een break-upalbum inzingt dat wordt geproducet door Kanye West’, omschreef een Franse recensent de nieuwe sound die haar recent verschenen album Braquage kleurt. Daarop zingt ze een pijnlijke liefdesbreuk van zich af. De titel (Frans voor overval) windt er alvast geen doekjes om. ‘Voor mij klonk dat als de perfecte allegorie voor de liefde. Wanneer je verliefd wordt, word je in zekere zin emotioneel beroofd.’ Gelukkig leverde die roof een prima album op.

Een willekeurige quote ‘Ik heb ook al enkele nummers geschreven voor rappers als Sofiane Ledhem. Misschien schrijf ik wel het liefst voor mannen. Ik leg hen graag woorden in de mond.’

In concert op 29/11 in de Botanique, Brussel..