door Dominique Soenens

acteur

‘TV versus R-tist’, de eerste productie van Kerstings nieuwe theatergroep Podium Modern, is een theatercommentaar op de lichtbak met veel muziek, waanzin en humor. In première in Mechelen van 7 tot 10/11 ([{phone}]015-20 37 80), op tournee vanaf 14/11 (info: [{phone}]014-85 37 03).

Nog wat tv gezien de laatste tijd?

Heel wat zelfs. Voor de voorbereiding van TV versus R-tist hebben we alles opgenomen wat ons inspireerde het afgelopen jaar. Zoals Faces of Death, waarin live politie-achtervolgingen getoond worden. Dat lijkt ons een van de banaalste vormen van tv kijken. Big Brother? Te vervelend om er iets mee aan te vangen. In 1840 werd al een soort Big Brother gemaakt: een gevangenis waarin één bewaker alle gevangenen in de gaten kon houden. Heel de structuur van onze maatschappij is naar dat model toegegroeid. Iedereen laat zich graag controleren.

Wat voor voorstelling is ‘TV versus R-tist’?

Het is een televisie-avond, maar dan op onze manier samengesteld. We hebben clips met muziek gemaakt, monologen… We proberen de dagelijkse stroom van tv-beelden op een kunstzinnige manier te verwerken. We voegen er literatuur aan toe en we lopen ook voor het scherm, zodat het een extra dimensie krijgt. Dat dacht ik namelijk in mijn kindertijd: dat er allerlei mannetjes in het toestel druk in de weer waren om mij televisie te kunnen laten kijken.

Televisie als kunst?

Dat is de bedoeling, ja. Televisie kan kunst zijn. Ik hoop dat we programmamakers inspireren om andere televisie te maken en de andere toeschouwers om op een andere manier naar televisie te kijken. Maar we geven niet af op het medium. We staan er niet onverdeeld positief of negatief tegenover.

De voorstelling is dus niet geboren uit ergernis?

Nee, niet echt. Televisie is natuurlijk wel voor een groot deel gebakken lucht. Veel mensen die op televisie komen, kunnen niets, behalve op televisie komen.

Wat vond je wél de moeite waard de laatste tijd?

Op de Vlaamse televisie vind ik vooral In de gloria goed. En ik heb genoten van Expeditie Robinson vorig jaar. Maar dit jaar vind ik de styling te vet. Het is ook een persoonlijk herkennen, want ik heb eens vijf weken op een Canarisch eiland gezeten, zonder geld, in een tijd dat Bancontact er nog niet was. Vijf weken geleefd van bananen en visvangst. Maar goed, ik kijk vooral naar BBC en VPRO. Gisteravond ben ik nog in slaap gevallen bij een documentaire over walvissen. Vond ik wel leuk.

Heb je televisieplannen?

Ik heb nog meegespeeld in Alfa Papa Tango, ik doe in Nederland vrij veel commercials, en ik ben binnenkort te zien als gastacteur in Flikken en Recht op Recht. Ach, ik ben al verschillende keren in onderhandelingen geweest met tv-stations. Maar het ketst telkens af. Dat is de bittere kant aan televisie. Wat je ook doet, het moet vooraf worden getest voor een publiek van huisvrouwen.

Iets waar theatermakers van gespaard blijven.

Tja, we hebben natuurlijk een Raad waar we rekening moeten meehouden. Of dat zoveel beter is, zou ik niet meteen durven zeggen.

Tv-makers kunnen jullie toch maar benijden om jullie vrijheid?

Ja, maar het is vooral bedroevend dat tv-stations niet meer het lef hebben om programma’s te maken onafhankelijk van onderzoekbureaus en aanverwanten. Ze bereiken natuurlijk veel meer mensen. Wat voor hen weinig is, is voor ons heel veel. Als wij twintigduizend bezoekers halen, hebben we al een aanleiding om een fles champagne te kraken.