Zo excentriek als vader Ian Dury het destijds deed, zo bescheiden zet Baxter Dury zich in de picture. Maar schijn bedriegt, want de verhouding appel en boom blijft alweer koppig overeind.
Vijf jaar oud is Baxter Dury wanneer hij voor het eerst op een platenhoes poseert, handen stoer in de zakken van zijn iets te lange olifantenpijpen. De plaat heet New Boots and Panties!!, in 1977 het visitekaartje van zijn vader, new wave- en punkicoon Ian Dury. Een gedrongen, in zijn jeugd door polio misvormde, grofgebekte aanbidder van Gene Vincent, maar ook een voormalig onderwijzer schilderkunst, flamboyant provocateur (de BBC sloeg debuutsingle Sex & Drugs & Rock & Roll stante pede in de ban) en een meesterlijk, poëtisch verteller. Het talent voor gevatte observaties en mild sarcastische humor zit Baxter Dury in de genen, net als het fake cockneyaccent en dat flegmatieke toontje.
‘Crisis in this male midriff, lost within these soiled, wet lips’, klinkt het meteen in Pleasure, terwijl synths en drummachines balanceren op de dunne koord tussen cold wave en bubblegumelectro genre Lio. Op het eind strooit een vrouwenkoortje – ‘it’s a pleasure!’ – een emmer zout in de wonde. Daarmee is de toon gezet. Het percentage Pharrell Williams in de bouillon van Baxters vorige, Happy Soup (2011), was al aan de magere kant, en ook It’s a Pleasure blijkt een dekmantel voor droefgeestige mijmeringen over de kwestie m/v, en de lange rij tekortkomingen waar Dury over struikelde op de lijdensweg richting volwassendom. Een vakantieliefde ziet hem tijdens Palm Trees enkel staan uit zelfprofijt (’there’s a shopping centre where your heart belongs’), een gewillige mamzel in Other Men’s Girls krijgt het deksel op de neus (’two toy kittens, cast away in cheap cloth / that’s who we are’), en zo gaat het maar door, van de regen in de druipe…, excuus, drup!
Met die zich nadrukkelijk roerende koortjes in zijn rug en de wijze waarop hij zichzelf aan een gezapig parlandotempo doorheen de songs sleept, gaat Dury soms door voor een Britse incarnatie van – denk Dance Me to the End of Love en I’m Your Man – Leonard Cohen. Elders dringt zich de vergelijking op met andere, hedendaagse chroniqueurs van het wel en wee in Albion, zoals Damon Albarn en Metronomy. Het cynisme en de banaliteit, evenzeer uit de speelgoedkeyboards en gammele ritmeboxen als uit de teksten sprekend, krijgen prima tegenspel van twee Babyshambles op gitaar en bas. Producer Dan Carey (Bat for Lashes, Chairlift) en mixer Craig Silvey (Portishead, The Horrors) dikken mee de saus aan. Worcestershiresaus, waarschijnlijk.
BAXTER DURY ****
It’s a Pleasure
indiepop
PIAS Le Label
DOWNLOADS
Pleasure
White Men
Lips
ONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
