Luc De Bruycker – alias Pierke Pierlala – van Thea

Waar denk je aan bij het woord ’televisie’?

Aan de actualiteitswaarde van het medium. Als je geen televisie hebt, beklijven sommige dingen wellicht minder. Toevallig zag ik onlangs die finale op Roland Garros tussen Jennifer Capriati en Kim Clijsters. Dat is toch anders dan op de radio.

Waarom heb je geen televisie in huis?

Ik ben opgegroeid zonder televisie. In mijn jeugd was dat medium er nog maar net, en zeker in de Gentse wijk Brugse Poort had bijna niemand een toestel. Een suikeroom had er een, en één keer in de week gingen we er dan met een tiental buren kijken.

Je kijkt nog af en toe tv?

Voor grote gebeurtenissen ga ik bij mijn ouders kijken. De landing op de maan, de massahysterie rond de dood van koning Boudewijn, de topwedstrijden van de Rode duivels… Voorts mag ik ook graag kijken naar een documentaire op Canvas of Arte. Zo’n portret over de grote dirigent Philippe Herreweghe, die af en toe gewoon op zijn fiets zit. Of captaties van theater of opera. Voor producties die je live hebt meegemaakt, hebben die vaak een herinneringswaarde.

Doordat mijn ouders houden van uitzendingen waar ik net niet naar kijk, pik ik andere dingen op: flarden soaps bijvoorbeeld. Maar bij hen kijk ik evengoed naar Flikken. Daarvan maken we dan weer een sociaal gebeuren, met commentaar op de beelden van Gent.

Als ik kijk, ben ik een echte VRT-kijker. Ondanks alles – van Siegfried Bracke proberen ze nu ook al een populaire figuur te maken – vind ik dat de nieuwsredactie daar degelijk werk aflevert.

Je verkiest theater boven televisie. Waarom?

Ik vind dat op televisie in het algemeen de vervlakking intreedt. Het entertainmentgehalte is groot. Theater blijft daar meer van gespaard. Al lijkt het wel of je tegenwoordig geen ‘echte’ acteur meer bent als je niks voor tv doet. Ik vind net het omgekeerde: sommigen vergooien hun acteertalent op televisie.

Wat vind je van het gebruik van het medium televisie in een theaterzaal?

Ik heb al meer slechte dan goeie voorbeelden gezien. Het is me te modieus. In Faust, van Het Zuidelijk Toneel, vond ik het wel geslaagd. Of Venetië van Hans van den Boom: daar was de televisie een dramatisch personage. Doorgaans leidt zo’n ding de aandacht af van de kracht van het spel.

Heb je regionale televisie nodig?

Hoewel Freek Neirynck de tekst schrijft voor Pierke Pierlala, is het toch belangrijk dat ik voor mijn politieke satire tijdens de Gentse Feesten het regionale nieuws wat volg. Toch doe ik dat veeleer via kranten, één à twee per dag. Mijn stamcafés zijn die waar diverse kranten liggen.

Wat was je ultieme tv-moment?

De begrafenis van Boudewijn, omdat ik die zag met mijn vrouw in een hotel in München. Een vreemd gevoel is dat: als Belg ben je erbij betrokken, maar naast jou krijg je commentaren van hotelgasten uit allerlei landen. Op dat moment word je ook observator. Het geeft je alweer het gevoel in een theaterstuk te zitten.

Annelies De Waele