‘De media zullen zich nu vastrijden in radicaal-rechts net zoals ze zich eerder vastreden in de hype omtrent het klimaatspijbelen’, voorspelt schrijver Paul Baeten Gronda.
Na de verkiezingen van 26 mei gebeurden enkele opmerkelijke zaken in de journalistiek.
De Vlaamse nieuwsmedia die zichzelf toch net iets beter vinden dan de rest – dus twee kranten en een tv-zender – konden plots niet snel genoeg zijn om het Vlaams Belang en vooral zijn kiezers eens goed door te lichten, te portretteren, op te zoeken, te bevragen en in het spotlicht te zetten.
Kortom, of dat cordon nu breekt of niet, net zoals de N-VA vele jaren geleden van een vrij extreme partij de mainstream werd, gebeurt nu hetzelfde met het Vlaams Belang. Radicaal wordt op die manier het nieuwe normaal.
Is dat erg?
Ach, ‘erg’, het kan mij allemaal niet zoveel schelen, eerlijk gezegd. Links moet echt af van de overvloed aan emoties om rechts mee te bekampen. Dat is als vuur bestrijden met alcohol.
Er is nu eenmaal een bepaald percentage van mensen binnen eender welke democratie dat fundamenteel ontevreden is en iets zoekt om tegen te trappen. Zij vloeien op natuurlijke wijze naar de meest radicale hoek.
Er zijn drie dingen die we daarom niet hoeven te doen met die mensen.
Links moet echt af van de overvloed aan emoties om rechts mee te bekampen.
Hen demoniseren is het eerste. Zelden zijn die mensen reïncarnaties van Hitler. Vaak zijn het mannen met een lagere scholingsgraad die gemakkelijk voor een populistische rechtse logica te vangen zijn. Links en het centrum moeten volwassen worden en aanvaarden dat niet iedereen te redden of naar een of ander ideaal te modelleren valt.
Ten tweede hoeven we niet te doen alsof ze van porselein zijn. Nu de media erop zijn gesprongen, lijkt het alsof het slimme kind van de klas de probleemleerling wil helpen door DUI-DE-LIJK TE AR-TI-CU-LE-REN en vooral geen kritische vragen te stellen.
Ten derde hoeven we hen ook zeker niet al te serieus te nemen. Hun problemen zijn grotendeels onoplosbaar of mentale constructies.
Pas op, dat wil niet zeggen dat de afstraffing van de regeringspartijen niet oververdiend was.
Vlaanderen en België slagen er niet in om een correct contract af te sluiten met hun inwoners. De lasten zijn te hoog en de oplossingen in ruil daarvoor veel te pover. Er zijn landen waar niet veel verwacht wordt, maar er ook niks gevraagd wordt. Vaak gaat dat om naties waar corruptie het systeem en de mentaliteit heeft verziekt. Dan zijn er landen waar veel verwacht wordt, maar ook veel gegeven. Wie ooit in Zwitserland kwam, heeft dat gezien.
Dan zijn er helaas ook veel landen waar veel verwacht wordt, maar te weinig wordt aangeboden. In deze landen woekert radicaal-rechts. Kijk naar Italië, België, Frankrijk. Landen waar de inspanningen van de inwoners dus niet worden gerespecteerd door de overheid.
De media zullen zich nu vastrijden in radicaal-rechts net zoals ze zich eerder vastreden in de hype omtrent het klimaatspijbelen. Laat hen maar doen, zij zijn verloren. De politiek zal hopelijk niet de fout maken zich te verliezen in de onoplosbare problemen van de ontevreden klasse, maar wel de enige les onthouden die het Vlaams Belang hen gaf: radicale duidelijkheid en leidersfiguren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
